Οδύσσεια χωρίς Ιθάκη…

Τραγωδία χωρίς τέλος, θλίψη, πόνος και αδιαφορία.

Τι συμβαίνει τελικά και χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται σαν τα ποντίκια στα σάπια πλοία τα οποία καθημερινά ξεκινούν ένα ταξίδι θανάτου με προορισμό το άγνωστο;

γράφει ο  Βασίλης Μπουκουβάλας 

Και εμείς ο πολιτισμένος κόσμος, οι Ευρωπαίοι τι κάνουμε γι αυτό;
Θα σας πω’ ρίχνουμε χιλιάδες τόνους δάκρυα από τον αναπαυτικό μας καναπέ, κηρύττοντας εθνικό πένθος ενώ έπρεπε αυτό να είναι Ευρωπαϊκό ακόμα και παγκόσμιο.

Τι φταίει τελικά και βιώνουμε ξανά τις τελευταίες ημέρες την ισοπέδωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς;

Οι διαδρομές σωτηρίας και θανάτου πρέπει να σταματήσουν, είναι επιβεβλημένο περισσότερα από άλλοτε να αναλάβει και να σχεδιάσει η Ευρώπη ένα σοβαρό πρόγραμμα για την οριστική λύση του μεταναστευτικού.

Η Ανθρώπινη αξιοπρέπειά πρέπει να είναι το μείζον, αλλιώς κάποια μέρα μπορεί να βρεθούμε στην ίδια η κάποια άλλη βάρκα και εκεί δεν θα έχει σημασία ούτε το χρώμα ούτε η καταγωγή.