Έρωτας… Ο Φτερωτός Θεός… Η Έλξη Μεταξύ Δύο Προσώπων
Ο προστάτης Άγιος στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο Άγιος Υάκινθος, ο οποίος εορτάζεται στις 3 Ιουλίου, όμως η 14ηΦεβρουαρίου, ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, έχει καθιερωθεί ως η μέρα των Ερωτευμένων.
Ο θεός Έρωτας, κατά τον Ησίοδο, ήταν η μία από τις τρεις θεότητες που δημιούργησαν τον κόσμο, μαζί με το Χάος και τη Γαία. Κατά την Μυθολογία ήταν ο καρπός του Άρη και της Αφροδίτης, εμφανίζεται ως αγγελάκι, είναι όμορφος και παθιασμένος και μαζί του «πολεμάς» αφού ρίχνοντας τα βέλη του, σου ξυπνάει συναισθήματα αγάπης, που ίσως και κάποιες φορές, σου φέρνουν και βάσανα.
Φυσικά υπάρχουν και άλλες εκδοχές, όπως ότι προήλθε από τον Ουρανό και την Αφροδίτη, ή από την Ίριδα, ή το Ζέφυρο, ή είναι γιος του Ερμή, ή του Ήφαιστου, ή του Πόρου και της Πενίας.
Ένα είναι σίγουρο, ότι από όπου κι αν προήλθε,είναι γοητευτικός, ξεχωριστός, παράφορος, παθιασμένος, γεμάτος χαρές και πίκρες, για εκείνους που θα χτυπήσουν τα βέλη του.
Ο Έρωτας είναι τρέλα, είναι το συναίσθημα που δεν το ορίζεις, αλλά σε ορίζει. Πεταλούδες κυκλοφορούν στο στομάχι σου, η καρδιά σου χτυπάει «άτακτα», πουλάκια ακούς να τιτιβίζουν, τα μάτια σου λάμπουν σαν αστραπές, το κορμί σου φλέγεται. Όλα γύρω σου είναι όμορφα. Δεν σε νοιάζει να φας, να πιεις, να κοιμηθείς, δεν νιώθεις κούραση, γιατί είσαι ευτυχισμένος κι έχεις ενέργεια για όλο το εικοσιτετράωρο. Δεν θες να χάσεις δευτερόλεπτο χωρίς να του εκφράσεις το τι σκέφτεσαι. Όλες οι εποχές του χρόνου είναι όμορφες μαζί του. Οι ώρες μακριά του φαίνονται χρόνια και οι αποστάσεις μηδενικές. Ο Έρωτας είναι οξυγόνο, σε ξυπνάει, σε κρατάει ζωντανό. Είναι μια λαίλαπα, που εισβάλει ξαφνικά στη ζωή του ανθρώπου. Είναι εκείνο το διαφορετικό, που σε προκαλεί να θες να μιλάς για εκείνον, να τον αγγίζεις, να του κάνεις εκπλήξεις, να τον αισθάνεσαι με όλες σου τις αισθήσεις.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Έρωτας υπήρξε, υπάρχει και θα υπάρχει ως πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Ζωγράφισαν πίνακες, έγραψαν ποιήματα,τραγούδια, μελωδίες, μυθιστορήματα κι όλα μέσα έκρυβαν αγάπη, πόθο, πάθος και πόνο.
Γίνεσαι παρορμητικός, ξεχνάς και παραμελείς ανθρώπους, δουλειά,υποχρεώσεις, ίσως παραμερίσεις τις αξίες σου, ακόμα και τα «πρέπει» σου. Το μυαλό σου κολλημένο εκεί κι ένα πλατύ χαμόγελο χωρίς αιτία όλη την ώρα. Ομορφαίνεις επικίνδυνα κι όλο αυτό βγαίνει στα μάτια σου, ΝΙΩΘΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ. Ο Έρωτας είναι ύμνος, δίνει μορφή στο φεγγάρι, λάμψη στη σκοτεινιά, κάνει γλυκά τα όνειρα το βράδυ, ξυπνάς χαμογελαστός, η βροχή τον καλεί, η θάλασσα τον συντροφεύει, ο ουρανός του ανήκει, η αγκαλιά του σε γεμίζει, σε ταξιδεύει με τα μάτια ανοιχτά σε πελάγη και λιβάδια, το φιλί του η δύναμή σου, η ανατολή μαζί του πιο φωτεινή, στο ηλιοβασίλεμα είναι ξεχωριστός,οι νύχτες του μεθυστικές κι ας μην είστε μαζί. Σε κρατάει σε εγρήγορση, με ένα μυαλό θολό, μαζί του λιώνεις – εντός και εκτός εισαγωγικών.
Τα τραγούδια τα ακούς αλλιώτικα, πιστεύεις ότι γράφτηκαν για σας, δεν περπατάς, πετάς, βγάζεις φτερά, άλλα σου λένε και άλλα καταλαβαίνεις. Ο κόσμος,σου φαίνεται τόσο μεγάλος και ταυτόχρονα τόσο μικρός, οι σιωπές άλλοτε σε γαληνεύουν κι άλλοτε σε φοβίζουν. Θέλεις να ανοίξεις το παράθυρο και να το φωνάξεις. Η κάθε του λέξη ένα γαργάλημα ή ένα ράγισμα. Με τα σύννεφα φτιάχνεις σχέδια καρδούλες, χαράζεις τα αρχικά των ονομάτων σας, σε θρανία, δέντρα, όπου σε πάει η φαντασία σου, ακόμα και σε γλυκά. Το μειονέκτημά του το λατρεύεις και το μαύρο το βλέπεις άσπρο, γιατί γίνεσαι λίγο τυφλός, λίγο κουφός, λίγο χαζός,λίγο …
Δεν μπορείς να κρυφτείς, από τίποτα και από κανέναν, για όλο αυτό που ζεις, βιώνεις, αισθάνεσαι. Και γιατί να κρυφτείς εξάλλου; Είναι ότι ωραιότερο σου έχει συμβεί.
Στις συναντήσεις έχει ετοιμαστεί δυο ώρες πριν και η ώρα δεν περνάει. Πας και ο χρόνος κυλάει σαν ποτάμι και συ θέλεις κι άλλο, κι άλλο … γιατί δεν χορταίνεις κι όταν έρθει η ώρα του αποχωρισμού, γυρνούν σαν ταινία στο ζαλισμένο σου μυαλουδάκι, όλα αυτά που περάσατε νωρίτερα μαζί κι ανυπομονείς για την επόμενη φορά. Άλλο Έρωτας, άλλο ενθουσιασμός. Μην μπερδευτείς … τον πρώτο τον θυμάσαι για πάντα, ο δεύτερος ξεφουσκώνει και χάνεται σύντομα.
Ίσως ο Μόνος Έρωτας που ζει για πάντα είναι ο ανεκπλήρωτος, εκείνος που δεν τον έζησες, γεύτηκες και θα ζει για Πάντα μέσα σου… Όλοι οι άλλοι, αν υπάρξουν, θα έχουν αναμνήσεις, γεύση, χρώμα, μυρωδιά, χαρές και δάκρυα. Αλλά αλίμονο σε εκείνους, που δεν τον πίστεψαν, που δεν πάλεψαν για να τον ζήσουν,που το έβαλαν στα πόδια, όταν τον γνώρισαν, που τον απαρνήθηκαν.
Για κείνον θα κάνεις το ακατόρθωτο εφικτό κι αυτό είναι εξάλλου το μαγικό. Μαζί του θα πιάσεις ουρανό και θα φτάσεις στα τάρταρα. Έτσι είναι ο φτερωτός θεός, έρχεται απρόσκλητος, από κει που δεν τον περιμένεις και το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να του χαμογελάσεις, να του κλείσεις το μάτι, να έτσι απλά… και φυσικά να Τολμήσεις να τον Ζήσεις!!!
Αν ερωτευτείς την ίδια τη ζωή, θα την απολαύσεις με όλα όσα θα σου φέρει και θα παλέψεις για εκείνη με νύχια και με δόντια, γιατί … ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕ ΜΑΧΑΝ !!!
Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖο:
Ειρήνη Λυρή
