Τα τραγούδια της θρυλικής «Λιλιπούπολης» στο Ηρώδειο

«Εδώ Λιλιπούπολη»: Η θρυλική ραδιοφωνική σειρά, που συνδέθηκεμε την εποχή του Μάνου Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ (1976 -1980) και μεγάλωσε ως σήμερα γενιές και γενιές, ξαναζωντανεύει στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. 

Στις 19 και 20 Ιουλίου θα έχουμε την ευκαιρία να ταξιδέψουμε ξανά στον μαγικό κόσμο των αγαπημένων τραγουδιών, σε μουσική Νίκου Κυπουργού, Δημήτρη Μαραγκόπουλου, Λένας Πλάτωνος, Νίκου Χριστοδούλου και στίχους της Μαριανίνας Κριεζή.

Δύο παραμυθένιες βραδιές, γεμάτες όνειρα και αναμνήσεις, υπό τη μουσική διεύθυνση του Νίκου Χριστοδούλου, που θα ζωντανέψουν μέσα από τις ερμηνείες της Σαβίνας Γιαννάτου, του Δώρου Δημοσθένους, της Λένιας Ζαφειροπούλου και του Τάση Χριστογιαννόπουλου.

Για πρώτη φορά, ορισμένα τραγούδια της «Λιλιπούπολης» θα αποδοθούν στη νοηματική γλώσσα από τη χορωδία Rosarte, σε διδασκαλία του κέντρου εκμάθησης Νοηματικής γλώσσας «Πολυχώρος Κιβωτός».

Στις δύο συναυλίες θα συμμετέχουν η Παιδική – Nεανική χορωδία Rosarte, υπό την διεύθυνση της Ρόζη Μαστροσάββα και Ορχήστρα από 17 μέλη του μουσικού συνόλου Ventus Ensemble, σε  διεύθυνση Νίκου Χριστοδούλου.

Το «Εδώ Λιλιπούπολη» ήταν μια παιδική ραδιοφωνική σειρά, που ξεκίνησε το 1976 και διήρκεσε μέχρι το 1980. Η σειρά ακουγόταν στο Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, το οποίο ήταν την περίοδο εκείνη, υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι. Η εκπομπή θεωρείται στις μέρες μας «θρυλική», τόσο για την πρωτοτυπία και την ποιότητά της, όσο και για την επίδραση της στη γενικότερη περίοδο.

Ο τίτλος αντλεί το όνομα από το κλασικό βιβλίο Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ, όπου οι Λιλιπούτιοι αναφέρονται ως μικρόσωμοι άνθρωποι.

H Λιλιπούπολη ξεκίνησε σαν μια εκπομπή, για να μαθαίνουν τα πολύ μικρά παιδιά τι είναι το κόκκινο χρώμα, τι το πράσινο, τι είναι το κοντά, τι το μακριά, το μικρό, το μεγάλο…»  ‘Όμως μικρά και μεγάλα παιδιά, λάτρεψαν τον κόσμο της Λιλιπούπολης και τα καμώματα των κατοίκων της. Η Λιλιπούπολη ήταν μια«παιδική» (όχι όμως παιδιάστικη) εκπομπή, καμωμένη «για παιδιά και έξυπνους μεγάλους», η οποία λατρεύτηκε, αλλά και πολεμήθηκε, ίσως επειδή ασκούσε κριτική χωρίς διακρίσεις σε πρόσωπα και θεσμούς.

Οι παραλληλισμοί των τόπων δεν είναι τυχαίοι : Ο Νίκος Δήμου σημείωνε στο περιοδικό «Επίκαιρα» το 1979 ότι : «το βουνό Λιλιμπάγια θα μπορούσε να είναι ο Όλυμπος, ενώ το Πόρτο Λίλι θα μπορούσε να είναι ο Πειραιάς.» …  μα και τα πρόσωπα έχουν, επίσης, εμφανείς συμβολισμούς : ο Δήμαρχος Χαρχούδας είναι ο πονηρός πολιτικάντης, που εξαπατά τους πολίτες του, με δήθεν υπηρεσίες που «ξυπηρετούν» τον πολίτη (ενώ στηνπραγματικότητα τον απομυζούν), φτιάχνει και ξαναφτιάχνει τη «Λεωφόρο Γαλάζιας Πεταλούδας» (εμφανής παραλληλισμός της κατασκευής της Λεωφόρου Συγγρού εκείνητην εποχή !)».

Η σειρά τελικά άντεξε μέχρι το 1980. Από τις εκπομπές 3 χρόνων διασώθηκαν μόνο 74. Στα τέλη της ίδιας χρονιάς, κυκλοφόρησε για πρώτη φορά ο δίσκος με τα τραγούδια της, με ερμηνευτές τους :  Σπύρο Σακκά, Αντώνη Κοντογεωργίου, Σαβίνα Γιαννάτου, Λένα Πλάτωνος και Μαριέλλη Σφακιανάκη, σε συνθέσεις των Λένα Πλάτωνος, Δημήτρη Μαραγκόπουλο και Νίκου Κυπουργού και σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή, συνοδευόμενοι από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ.

Πηγή: https://www.protothema.gr/  https://www.monopoli.gr/  https://el.wikipedia.org/

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ:

Κωνσταντίνα Κίτσου – Μαρίνα Γιατρά