Covid-19: Έφυγε ο ζωγράφος της Ρωμιοσύνης και της Αυτοδιοίκησης, που τίμησε η Καλλιθέα
Έφυγε από τη ζωή ο αρχιτέκτονας, γλύπτης και ζωγράφος Δημήτρης Ταλαγάνης, ο οποίος νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Αθήνας για ένα μήνα με Covid-19.
Η είδηση του θανάτου του 76χρονου εικαστικού καλλιτέχνη, ο οποίος υπήρξε αντιπροσωπευτικός πρεσβευτής του πολιτισμού και της τέχνης της Ελλάδας στο εξωτερικό, συγκλόνισε φίλους και γνωστούς καθώς επρόκειτο για ένα δημιουργικό άνθρωπο με ενέργεια και συμμετοχή στα πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα.
Στην απρόοπτη “φυγή” του Δημήτρη Ταλαγάνη αναφέρθηκαν μέσα από την σελίδα που διαθέτουν στα μέσα μαζικής δικτύωσης τόσο ο πρώην δήμαρχος Καλλιθέας Κώστας Ασκούνης όσο και ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης “Προοδευτική Ενότητα Καλλιθέας” Θοδωρής Ψαλιδόπουλος.
Ο κ. Ασκούνης εκτός από την εικαστική διαδρομή του καλλιτέχνη έκανε ξεχωριστή αναφορά στην αυτοδιοικητική παρουσία του Δημήτρη Ταλαγάνη ο οποίος ως Αντιδήμαρχος Πολιτισμού προσέφερε τεράστιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο στην αγαπημένη του γενέτειρα.
Να θυμίσουμε ότι ο Δήμος Καλλιθέας θέλοντας να τιμήσει την προσφορά του σημαντικού καλλιτέχνη στην τέχνη Δημήτρη Ταλαγάνη είχε φιλοξενήσει το 2005-2006 έκθεση ζωγραφικής με πίνακές του στη Δημοτική Πινακοθήκη «ΣΟΦΙΑ ΛΑΣΚΑΡΙΔΟΥ» αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο Καβάφη και τη συνεργασία με τον σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ.
Ξεχωριστή ήταν η σχέση του εικαστικού καλλιτέχνη και με τον Καλλιθεάτη Φωτογράφο και συνεργάτη πολλών μέσων μαζικής ενημέρωσης Ανδρέα Ανδρεόπουλο τον οποίο ο Δημήτρης Ταλαγάνης (είχε ασχοληθεί και ο ίδιος με την φωτογραφία) εκτιμούσε ιδιαίτερα για την καλλιτεχνική του συμβολή στη φωτογράφιση των έργων του κατά την περίοδο της έκθεσης του στην Καλλιθέα.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Ταλαγάνης
Ο Δημήτρης Ταλαγάνης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1945. Ανιψιός του δολοφονημένου το 1947 στελέχους του ΚΚΕ Γιάννη Ζέβγου, έζησε στην Αρκαδία τα παιδικά του χρόνια, πριν μετακομίσει στην Αθήνα, όπου έζησε μέχρι το 1964, για να μεταναστεύσει στη συνέχεια στο εξωτερικό. Σπούδασε με υποτροφία στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας και το 1971 πήρε δίπλωμα και μάστερ αρχιτεκτονικής, ενώ έλαβε το πρώτο βραβείο για το σχεδιασμό του Νέου Μουσείου Λένιν. Η μελέτη αυτή εκτέθηκε για ένα χρόνο στην έκθεση των επιτευγμάτων της Σοβιετικής Τεχνολογίας και Επιστήμης, στην οποία κέρδισε το χρυσό μετάλλιο και ανακηρύχθηκε μόνιμος εκθέτης της. Το 1970 επίσης διακρίθηκε στην παγκόσμια έκθεση OSAKA EXPO 1970 για το σχεδιασμό μιας πόλης 40.000 κατοίκων. Το 1971 πραγματοποίησε μια μελέτη εκμετάλλευσης του Φαληρικού όρμου, όπου πρότεινε την κατασκευή του Νέου Αθηναϊκού Θεάτρου.
Η ενασχόλησή του με την ζωγραφική ξεκίνησε επίσης το 1971 με την μελέτη της αρχιτεκτονικής και της ζωγραφικής της Αναγέννησης στην Ιταλία, ενώ στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Παρίσι. Το 1973 πραγματοποίησε την πρώτη έκθεση στο salon d’automne του Grand Palais des Champs Élysées στο Παρίσι, με έργα εμπνευσμένα από τον Γιώργο Σεφέρη. Συνεργάστηκε με τον Γάλλο συγγραφέα και σκηνοθέτη Ζακ Λακαριέρ για να ανεβάσουν το έργο Ρωμιοσύνη του Γιάννη Ρίτσου, αναλαμβάνοντας το σχεδιασμό σκηνικών και κουστουμιών. Επίσης πραγματοποιήθηκε έκθεση με έργα του το 1974 στο Foyer Royal de l’ Odéon.
Με την κατάρρευση της Χούντας επέστρεψε στην Ελλάδα, τον Αύγουστο του 1974, συνεχίζοντας να εργάζεται ως αρχιτέκτονας και να εκθέτει έργα του σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα, ενώ τα πρώτα χρόνια είχε αναλάβει τα σκηνικά του φεστιβάλ της ΚΝΕ-Οδηγητής.
Είχε, επίσης, ασχοληθεί με τη φωτογραφία, ενώ παράλληλα είχε φιλοτεχνήσει μετάλλια, αφίσες, σκηνικά και κοστούμια. Μεταξύ των σημαντικότερων δημιουργιών του περιλαμβάνονται το αναμνηστικό μετάλλιο στη συνάντηση Ρέιγκαν-Γκορμπατσόφ, η ποιμαντική ράβδος του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, το μετάλλιο του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, τα αναμνηστικά της Επιτροπής Διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 και ο Δίσκο της Εκεχειρίας. Έχει επίσης σχεδιάσει το Άλσος των μελών της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής.
Συλλυπητήρια μηνύματα για το θάνατο του Δημήτρη Ταλαγάνη εξέδωσαν τόσο το υπουργείο Πολιτισμού όσο και πολιτικοί, πολιτιστικοί και κοινωνικοί φορείς.