Έφηβοι και παιδιά στην εποχή του Covid19
Έφηβοι και παιδιά που διψάνε να ρουφήξουν την ζωή, αναγκάζονται για μια ακόμη φορά σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Έφηβοι και παιδιά που θέλουν να κάνουν παρέες να βρεθούν με τους φίλους τους – τι άλλο να θέλουν σε αυτή την ηλικία-αναγκάζονται να μείνουν μέσα.
Έφηβοι και παιδιά, -αναμφίβολοι ήρωες της προηγούμενης καραντίνας-, είναι αυτά που στωικά υπέμειναν τον περιορισμό, με αυταπάρνηση συνέχισαν να πηγαίνουν στο σχολείο και να είναι όλη ημέρα με την μάσκα, συνεχίζοντας τα απογεύματα στα φροντιστήρια, τώρα λοιδορούνται!! κατηγορώντας τα ότι αυτά φταίνε και ότι ο ιός χτυπάει αυτές τις ηλικίες γιατί δεν προσέχουν.
Αυτά λένε οι φοβεροί δημοσιογράφοι της τηλεόρασης και κάνοντας ρεπορτάζ στον δρόμο όλοι μα όλοι οι πολίτες στον δρόμο συμφωνούν μαζί τους -τυχαίο δεν είναι..-. Οι ίδιοι δημοσιογράφοι και επιστήμονες που μας έλεγαν πριν λίγο καιρό ότι οι δύσκολες ηλικίες είναι οι μεγαλύτερες, κυρίως η τρίτη ηλικία και ότι τα παιδιά και οι έφηβοι δεν ανήκουν στις επιρρεπείς ηλικίες. Τώρα γιατί έγιναν υπερμεταδότες;
Έφηβοι και παιδιά που τους είπαμε να πάνε σχολείο χωρίς πρόβλημα, ας είναι 20-25 στην ίδια τάξη, που τους είπαμε να πάνε να αθληθούν, να πάνε στα γυμναστήρια, να πάνε σε ωδεία, σε χορούς – με μέτρα βέβαια-, τώρα τους κουνάμε το δάχτυλο κατηγορώντας τα.
Αυτά που συνεχίζουμε να ζούμε είναι ανείπωτα και νομίζει κάποιος ότι μέσα στο βαθύ του ύπνο βλέπει ένα κωμικοτραγικό όνειρο βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Είναι όμως εφιάλτης… και τον ζούμε. Καταστάσεις που δεν χωράνε στο μυαλό μας, παιδιά που πήγαν για πρώτη φορά σχολείο και αντί να αντικρίσουν την δασκάλα/ δάσκαλο τους και άλλα παιδικά χαμόγελα αντίκρισαν μάσκες. Νέοι που πέρασαν μετά από επίπονες διαδικασίες στο πανεπιστήμιο και θέλουν να μπουν για πρώτη φορά σε αμφιθέατρο, να δουν για πρώτη φορά ένα καθηγητή πανεπιστημίου, να δουν τα όνειρα τους να γίνονται πραγματικότητα… παρακολουθούν μια ομιλία τηλεματική σε μια οθόνη υπολογιστή.
Όλα τα παραπάνω είναι απλή αποτύπωση της πραγματικότητας αλλά πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε τι θα επιφέρουν όλοι αυτοί οι περιορισμοί στα παιδιά, στους έφηβους, στους νέους…στους αυριανούς πολίτες αυτού του κόσμου. Πόσο θα πλήξουν την προσωπικότητα τους; Το ψυχισμό τους; Τον τρόπο που φέρονται; Τον τρόπο που θα αντιλαμβάνονται τα ζητήματα στο μέλλον…
Ας ευχηθούμε να ξυπνήσουμε γρήγορα από αυτό τον εφιάλτη και ας κάνουμε ΟΛΟΙ μια προσπάθεια να διαφυλάξουμε αναλλοίωτες τις προσωπικότητες των Έφηβων και των Παιδιών, γιατί αυτή είναι η κληρονομιά μας και η παρακαταθήκη μας στο μέλλον.
Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πέζο:
Ντάβαρης Παναγιώτης
