Άρθρο Θ. Ψαλιδόπουλου & Μπάμπη Μπιλίνη στην «Αυγή» για το Παραλιακό Μέτωπο…
Η Περιφέρεια Αττικής οδηγείται σε αποτυχία
“ΑΥΓΗ” 16/6/2020
Των Μπάμπη Μπιλίνη και Θοδωρή Ψαλιδόπουλου
Όλες οι πολιτικές δυνάμεις έχουν προ πολλού κατανοήσει τη σημασία της ανάπλασης του Παραλιακού μετώπου για την αναπτυξιακή προοπτική της νότιας Αθήνας και της πρωτεύουσας γενικά. Εξάλλου, ανεξάρτητα από τη σχέση τους με (θεμιτούς ή προκλητικούς) στόχους, τους οποίους ο κόσμος του κεφαλαίου θέτει απ’ αυτή την προοπτική, όλα τα κόμματα έχουν επίσης υποστηρίξει την αποκατάσταση της φυσικής εξόδου της περιοχής προς τη θάλασσα του Φαληρικού Όρμου, όπως και την οργάνωση της επανάχρησής της ύστερα από τις δεκαετίες της υποβάθμισης. Ασφαλώς, τη στάση τους επηρέασε η δημιουργία του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το γεγονός ότι την ουσιώδη διαφορά έκανε η Αριστερά. Η μεταβίβαση, το 2016, της διαχείρισης του Παραλιακού μετώπου στην Περιφέρεια Αττικής από την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η αφετηρία για την εκδίπλωση ενός σχεδίου, το οποίο θα υλοποιούσε με ρεαλισμό ευρηματικούς και ευφάνταστους, αλλ’ οπωσδήποτε δαπανηρούς οραματισμούς του Ρέτζιο Πιάνο. Περισσότερο, όμως, κι απ’ αυτούς θα ανταποκρινόταν στην ανάγκη και τις πολυετείς και επίπονες προσπάθειες των κατοίκων της Καλλιθέας και του Μοσχάτου να μη ζουν μόνο με τις γραφικές αναμνήσεις τους. Διότι, εκτός από την αναψυχή στα στέκια του λαϊκού τραγουδιού και τα καταστήματα εστίασης με τα προϊόντα της παράκτιας αλιείας, το πραγματικό γεγονός είναι ότι οι Τζιτζιφιές πλημμύριζαν με την πρώτη νεροποντή και πως η καταστροφή του οικοσυστήματος από τα άχρηστα υλικά των οικοδομών ήταν τόσο μεγάλη, ώστε οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν πια ότι η τζιτζιφιά είναι δέντρο, από το οποίο η γειτονιά τους πήρε το όνομά της.
Το πραγματικό γεγονός, επίσης, είναι ότι η προηγουμένη διοίκηση της Περιφέρειας προώθησε γρήγορα τις διαδικασίες για την ανάπλαση του Παραλιακού μετώπου. Στόχος ήταν το έργο να καταστεί μεγάλος υπερτοπικός πόλος για ολόκληρο το λεκανοπέδιο της Αθήνας, ο οποίος θα συγκεντρώνει τα βασικά χαρακτηριστικά ενός σύγχρονου χώρου αναψυχής και πρασίνου, επανασυνδέοντας με δύο πεζοδιαβάσεις την Καλλιθέα και το Μοσχάτο με τη θάλασσα. Η πρώτη φάση του έργου, στην οποία περιλαμβάνονται οι υποδομές της αντιπλημμυρικής προστασίας της περιοχής, η δημιουργία της νέας λεωφόρου Ποσειδώνος και η κατασκευή των πεζοδιαβάσεων, ολοκληρώνεται εντός του έτους. Μένει η έκταση των περίπου 700 στρεμμάτων, με τα περίπου 250 από αυτά, στα όρια του Μοσχάτου, να διατηρούνται αδόμητα προκειμένου να δημιουργηθεί Οικολογικό Πάρκο που μεταξύ άλλων θα αποκαταστήσει το οικοσύστημα της περιοχής. Από αυτή τη δεύτερη φάση του έργου η προηγουμένη διοίκηση της Περιφέρειας απέκλεισε υψηλού κόστους θερμαινόμενες πισίνες και από την τρίτη, τα τεχνητά νησιά που θα δημιουργούνταν από τα υλικά των εκσκαφών του έργου, όπως και το αμφιβόλου αισθητικής τοπόσημο.
Αυτό το σπουδαίο έργο έρχεται τώρα να υπονομεύσει η επιλογή της νέας διοίκησης της Περιφέρειας Αττικής να αναθεωρήσει εκ νέου τη μελέτη για τη β΄ φάση της ανάπλασης. Στην τροποποίηση των ήδη από το 2013 εγκεκριμένων με ΠΔ σχεδίων ετοιμάζεται να διαθέσει 2,5 εκ. €, ενώ ανακοίνωσε και την πρόθεσή της να επανέλθει στην κατασκευή των περιττών εγκαταστάσεων, η οποία είχε απαλειφθεί. Ενεργεί μάλλον αδιάφορη έναντι των κινδύνων, από τους οποίους θα απειλείται το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον εξαιτίας ενός εργοταξίου που μοιραίως θα παραμένει για άδηλο χρόνο ανοιχτό. Αλλ’ εκθέτοντας τους σκοπίμως συγκεχυμένους υπολογισμούς της για το κόστος του έργου και τους διαθέσιμους πόρους της Περιφέρειας, η νέα της διοίκηση αποκαλύπτει, τελικώς, τον πραγματικό στόχο. Το έργο φαίνεται πως πρέπει να παραδοθεί στην ιδιωτική κερδοσκοπία. Για μια ακόμη φορά η ανάπλαση του Παραλιακού μετώπου χάνεται στο χρόνο και τα οικονομικά συμφέροντα που μοχλεύει.
Η Αριστερά αντέδρασε στους νέους σχεδιασμούς. Στην Περιφέρεια Αττικής και τους Δήμους Καλλιθέας και Μοσχάτου – Ταύρου η αντιπαράθεση με τις επιδιώξεις, τις οποίες εκπροσωπεί ο Περιφερειάρχης κ. Γιώργος Πατούλης, βρίσκεται σε εξέλιξη. Άλλωστε, την ανησυχία για τις σοβαρές επιπτώσεις από την αναμενόμενη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της ανάπλασης ενστερνίζονται οι διοικήσεις και οι άλλες παρατάξεις των δύο Δήμων, ενώ αντιρρήσεις στο νέο προσανατολισμό της έχουν και διάφοροι παράγοντες της Περιφέρειας.
Επί σαράντα και πλέον έτη, από διάφορες υπεύθυνες θέσεις, την υπόθεση αυτή χειρίστηκαν πολιτικοί που έδιναν άκριτες υποσχέσεις, κατέφευγαν σε επιπόλαιες διακηρύξεις ή υποχωρούσαν σε ιδιοτελή συμφέροντα. Υπήρξαν, όμως, και εκείνοι που χωρίς να ανήκουν στην Αριστερά εργάστηκαν τίμια ώστε να ανταποκριθούν, με μικρότερη ή μεγαλύτερη επιτυχία, στις ανάγκες των πολιτών. Πολλοί διερωτώνται με ποιους άραγε ο κ. Περιφερειάρχης Αττικής επιθυμεί να συγκαταλεγεί, ποια είναι τα αληθινά κίνητρα αυτού του σοβαρού λάθους, το οποίο διαπράττει σε βάρος της πολιτικής και υπηρεσιακής αξιοπιστίας του θεσμού που κλήθηκε να εκπροσωπήσει. Ο ίδιος, ίσως, θελήσει να απαντήσει.
Εάν, πάντως, αυτό που η νέα διοίκηση της Περιφέρειας δεν μπορεί συναισθηματικά να ανεχθεί, είναι η επιτυχία της Αριστεράς στην προώθηση του έργου, ο τρόπος για να συγκριθεί μαζί της και να την υπερβεί, δεν είναι να το αλλάξει ή να το καθυστερήσει. Αλλά, να το ολοκληρώσει κατά το σχεδιασμό, με συνέπεια και σοβαρότητα. Να δημοπρατήσει το ταχύτερο τη β΄ φάση του. Εάν, αντιθέτως, στην Περιφέρεια Αττικής θελήσουν μέχρι τέλους να υπερασπίζονται κυρίως ιδεολογικές εμμονές στην αξία του κεφαλαίου και την αισθητική των μεγαλεπήβολων τεχνικών έργων, ας συνειδητοποιήσουν ότι τελικώς θα χρειαστεί να χειριστούν μια πολιτική ήττα. Διότι, αδυνατώντας να ολοκληρώσει εγκαίρως το έργο, η Περιφέρεια θα έχει αποτύχει.
