Τα σήματα…
Απελπιστική ζέστη σήμερα, είναι ο πρώτος καύσωνας του φετινού καλοκαιριού. Στο σεντόνι έχει σχηματιστεί μια μεγάλη υγρή στάμπα από τον ιδρώτα του σώματός μου. Τελικά, με τα πολλά, κατάφερα να κοιμηθώ κατά τις δύο, που κάπως είχε δροσίσει.
Ξαφνικά βλέπω τρεις φιγούρες να με πλησιάζουν, έμοιαζαν με τις μορφές των εξωγήινων στα κόμικς επιστημονικής φαντασίας.
Η πρώτη κρατούσε μπροστά της ένα δέντρο που έκρυβε το εξάγωνο κεφάλι του και την ακολουθούσαν τραυματισμένοι άνθρωποι .
Η δεύτερη ήταν η πιο παράξενη, το κεφάλι της ήταν παραλληλόγραμμο και είχε επάνω της γραμμένο κάποιο σύνθημα, που κάποιος ερωτευμένος είχε γράψει για την αγαπημένη του. Αυτήν τον ακολουθούσε μια πομπή από μαυροφορεμένες γυναίκες και άντρες με κοστούμια και σκυφτά κεφάλια.
Η τρίτη είχε καλυμμένο το στρογγυλό της πρόσωπο με σήματα ομάδων που από τον καιρό είχαν ξεθωριάσει αλλά συνέχιζαν να το κρύβουν, αυτήν την ακολουθούσαν καμμιά δεκαριά άντρες και γυναίκες που τσακώνονταν μεταξύ τους.
«Γειά σου άνθρωπε» μου είπαν.
Να δεις, που αυτοί έχουν κακούς σκοπούς, θα μου χαλάσουν τον ύπνο μου , σκέφτηκα.
«Γειά σας» τους απάντησα. «Ποιοι είστε;»
«Είμαστε τα σήματα από τους δρόμους της πόλης σου.», μου απάντησαν με ένα στόμα. «Καλύτερα να σου συστηθούμε».
«Είμαι το στοπ» είπε η πρώτη φιγούρα
«Είμαι η ταμπέλα που δείχνω την κατεύθυνση προς το νοσοκομείο» είπε η δεύτερη.
«Είμαι το “απαγορεύεται η στροφή δεξιά”» είπε η τρίτη.
«Καλά, εσύ, γιατί κρατάς το δέντρο μπροστά σου και ποιοι είναι αυτοί που σε ακολουθούν;»
«Κάποιος φύτεψε το δέντρο μπροστά μου, για να έχεις εσύ οξυγόνο , όσο ήταν μικρό, όλα ήταν καλά. Τώρα όμως που μεγάλωσε με κρύβει, σχεδόν κανένας δεν με βλέπει κι έτσι γίνονται συνεχώς ατυχήματα, γι’ αυτό βλέπεις και τους τραυματίες, που με ακολουθούν.»
«Δεν μπορεί, δεν το κλαδεύει κανένας; Οι κηπουροί τι κάνουν;» ρώτησα.
«Δεν ξέρω, μην ρωτάς εμένα , ρώτα τους αρμόδιους.»
Γύρισα προς την άλλη φιγούρα
«Καλά εσένα γιατί σε ακολουθούν αυτές οι μαυροφορεμένες γυναίκες και όλοι αυτοί οι σκυφτοί άντρες»
«Εγώ δείχνω προς τα που βρίσκεται το νοσοκομείο, όμως κάποιος ερωτευμένος με μουτζούρωσε, έτσι ο πατέρας, που πήγαινε το παιδί του στο νοσοκομείο μπερδεύτηκε , καθώς δεν ήξερε καλά την περιοχή, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει και το παιδί του να πεθάνει.»
«Καλά είναι δυνατόν να μην έχει προσέξει κανένας ότι σ’ έχουν μουτζουρώσει;»
«Οι πιο πολλοί ξέρουν την διαδρομή και δεν μου δίνουν σημασία, έτσι περνούν αδιάφορα από μπροστά μου. Πρέπει κάποιος να με καθαρίσει και να με καλύψει με ειδικό χρώμα για να καθαρίζομαι εύκολα. »
« Εσύ γιατί έχεις όλα αυτά τα χαρτιά στο πρόσωπό σου ;» είπα γυρνώντας στην τρίτη φιγούρα.
«Κάποιοι νομίζουν, ότι θα τους προσέξουν οι άλλοι, αν κολλήσουν ένα αυτοκόλλητο επάνω μου. Έτσι μετά από λίγο με κάλυψαν με όλα αυτά τα χαρτιά. Όλοι αυτοί που με ακολουθούν είναι κάποιοι που τράκαραν, επειδή δεν κατάλαβαν, ότι δεν έπρεπε να στρίψουν δεξιά. Όμως κανένας δεν έρχεται να με καθαρίσει και έτσι οι ακόλουθοί μου αυξάνονται καθημερινά.»
«Εσείς καλά τα λέτε, τι να κάνω όμως εγώ;»
«Να πεις στους αρμόδιους να μας φτιάξουν, ώστε να μπορούμε να κάνουμε την δουλειά μας και να κάνουν ένα μάθημα στα σχολεία για την αναγκαιότητα του να είμαστε καθαρά.»
«Τι να πρωτοκάνουν όμως οι αρμόδιοι; Δεν φταίνε αυτοί για όλα. Πώς να σας εντοπίσουν τόσα που είστε διάσπαρτα στην πόλη;» απάντησα .
«Σίγουρα δεν φταίνε για όλα αυτοί, αλλά μπορούν να κάνουν πολλά.» μου απάντησαν.
«Σαν τι;»
«Να πούνε στους οδηγούς των απορριμματοφόρων, που γυρίζουν σε όλη την πόλη να τους επισημάνουν όλα τα σήματα, που δεν φαίνονται και στην συνέχεια να τα αποκαταστήσουν σιγά σιγά. Σε συνεργασία με την τροχαία να κάνουν μια ενημέρωση στους μαθητές και στον κόσμο για την σημασία του να είμαστε καθαρά. Δεν είναι άλλωστε και καμμιά σπουδαία φιλοσοφία. »
Σαν να έχουν δίκιο σκέφτηκα.
«Καλά όταν ξυπνήσω θα το πω στους αρμόδιους.» υποσχέθηκα.
Οι φιγούρες με ευχαρίστησαν κι έφυγαν κουνώντας, μάλλον απογοητευμένες, τα περίεργα κεφάλια τους μην πιστεύοντας την υπόσχεσή μου. Καλά ας συνεχίσω εγώ τον ύπνο μου και βλέπουμε…
Σας χαιρετώ
“Ο Κοιμισμένος”
