Συγκλονίζει η απάντηση του Χρήστου Κάλοου στο Γιώργο Χατζηδάκη για τους ΑμεΑ ηθοποιούς

Με δημόσια ανάρτηση στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο Χρήστος Κάλοου πήρε θέση στα όσα ανέφερε ο κριτικός και συγγραφέας Γιώργος Χατζηδάκης αναφορικά με την συμμετοχή καλλιτεχνών που είναι ΑμεΑ σε θεατρικές παραστάσεις.

Ο Χρήστος Κάλοου, γνωστός στο κοινό από την παρουσία του στη Eurovision το 1990 όπου είχε εκπροσωπήσει την χώρα μας στο διαγωνισμό με το τραγούδι «Χωρίς σκοπό», αλλά και από την καλλιτεχνική του πορεία σε κινηματογράφο και θέατρο, έδωσε την δική του οπτική στην δημόσια τοποθέτηση του συγγραφέα και κριτικό θεάτρου Γιώργο Χατζηδάκη, συγκλονίζοντας με τα όσα έγραψε.

Ο κ. Χατζιδάκης σε μια από τις ιστοσελίδες που διαθέτει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και πιο συγκεκριμένα στην ιστοσελίδα «Τόπος Θεάτρου» εξέφρασε την άποψη ότι το θέατρο δεν μπορεί να περιλαμβάνει στις τάξεις του ηθοποιούς που είναι Άτομα με Αναπηρία. 

Η Ανάρτηση του κ. Γιώργου Χατζηδάκη

Περι Α Μ Ε Α !

Απροσδόκητο αίτημα να συμπεριλαμβάνονται στις δραματικές σχολές και στις παραστάσεις άτομα με ειδικές ανάγκες. Κοινωνικό χρέος. Και κατά μερικούς ευκαιρία να πλουτιστεί η εμπειρία των υγιών από τα χαρακτηριστικά των ελαττωματικών.

Αφάνταστη κούραση και απογοήτευση μου προκαλούν όλα αυτά τα περί ΑΜΕΑ. Καθένας λέει ότι του κατέβει και και παίρνει θέσεις άλλοτε φιλάνθρωπες με αντικείμενο ευπαθείς η αναξιοπαθείς ομάδας και άλλοτε διαμαρτύρεται, μάχεται και μοχθεί για ένα ποιοτικό θέατρο, θέατρο με κανονισμούς, αμοιβές δίκαιες, καλή και πλήρη εκπαίδευση, μόρφωση σε βάθος, ισότιμη διεκδίκηση με τους θεατρολόγους, εξασφάλιση επαγγελματική η κατοχύρωση του επαγγέλματος, (Αδεια), απομάκρυνση των ακραίων με συμπεριφορές ανήθικες και αντιδεοντολογικές και ξαφνικά ενσκήπτει ένα κύμα παράταιρης άτοπης υπερβολικής ευαισθησίας.

Με συγχωρείτε αλλά ομολογώ πως έχω σταματήσει να καταλαβαίνω που το πάτε. Δεν κοιτάτε να πιέσετε να ανοίξουν τα θέατρα η συμμετοχή των ΑΜΕΑ σας μάρανε. Αναρωτιέμαι μήπως όλα αυτά είναι συμπτώματα παράλλαξης υγιών σε παραλλαγμένους. Και για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Σέβομαι τους συνανθρώπους μου ΑΜΕΑ και δεν αποδέχομαι να βγαίνουν στη σκηνή ως αξιοπερίεργο. Δεν είναι τσίρκο το θέατρο.

Επίσης όταν πηγαίνω στο θέατρο για να δω μια παράσταση απαιτώ να δω ηθοποιούς αρτιμελείς, να έχουν τέλεια άρθρωση και πλούσια κίνηση που να υποδύονται τους ρόλους τους με κάθε σωματική συναισθηματική και ψυχική επάρκεια για να μου προκαλούν αισθήματα και στοχασμούς και όχι οίκτο και συμπόνια.

Κι αν σε κάποια περίπτωση που το έργο έχει έναν τέτοιο ρόλο, δηλαδή ανάπηρου (Ριχάρδος Γ΄, η Γυάλινος Κόσμος) έχω την απαίτηση να δω φυσιολογικούς ηθοποιούς να υποδύονται τους ανάπηρους και να κρίνω την ικανότητα τους να υποδυθούν. Σοβαρευτείτε παρακαλώ φίλοι μου τόσο το ίδιο το θέατρο, όσο και οι δύσκολες μέρες που περνάμε χρειάζονται σοβαρότητα, κυρίως.

Στα όσα ανέφερε ο κ. Χατζηδάκης ο Χρήστος Κάλοου απάντησε εκφράζοντας παράλληλα την πλειοψηφία των Ανθρώπων της κοινωνίας μας και όχι την κλειστή κάστα του θεάτρου που το τελευταίο διάστημα δεν δείχνει και την καλλίτερη του εικόνα.

Τι απάντησε ο Χρήστος Κάλοου

(περί ΑΝΘΡΩΠΩΝ) ΘΕΑΤΡΟ.

Μια οφειλόμενη απάντηση στον κύριο Γιώργο Χατζηδάκη για την άποψή του, Περί ΑΜΕΑ.


Christos Callow – Jamie Beddard
Η φωτό από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας με τον συνάδελφο που έπαιζε στην Όπερα της Πεντάρας.

ΠΟΣΗ ΝΤΡΟΠΗ ΠΙΑ… ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ; Ε , ΕΣΕΙΣ ΚΥΡΙΕ, ΚΥΡΙΑ ΣΕ ΣΑΣ ΜΙΛΑΩ. ΚΑΙ ΤΑ ΑΜΕΑ ; ΤΣΙΡΚΟ , ΑΞΙΟΛΥΠΗΤΟΙ , ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΟΙ; ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΤΟΥΣ ΣΕΒΕΣΤΕ;

Φτάνει να μην τους βλέπετε.

Σε ποιο άλλο κράτος του πολιτισμένου κόσμου τα ΑμεΑ ή ΑμΕΑ ή το τσίρκο, εξαιρούνται από τις δραματικές σχολές ; Ποια διαφορετικότητα σας βολεύει εσάς;

Α, δεν έχετε παιδί με σύνδρομο Down στο σπίτι, ούτε ανιψιό που έχασε τα πόδια του σε ατύχημα, μήπως κάποιος δικός σας έχει πάθει εγκεφαλικό και χάλασε; Α δεν φτιάχνεται, ε;
Ένα επιδοματάκι και στην ντουλάπα.
Και πως χαλάει τον πολιτισμό; Κρατάει τους άλλους πίσω; Και τα παιδιά μας να τα προστατέψουμε…Μην μας τα χαλάσουνε τα άρρωστα, μην παίζουν μαζί τους , μην τους μιλούν , κολλάνε τα ελαττώματα.

Ένα πρωί λοιπόν ξύπνησα Αμεα, από ιατρικό λάθος δυστυχώς. Τα αποτελέσματα εμφανέστατα.
Παρόλα αυτά έπαιξα ξανά, τραγούδησα ξανά. Όχι τόσο συχνά όσο θα ήθελα, μάλλον πολύ αραιά. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολο για τον κόσμο να σε αποδεχτεί έτσι απλά , δεν το καταλαβαίνω όμως από ανθρώπους του πνεύματος, της τέχνης, του πολιτισμού.

Πήγα και είδα τα παιδιά Αμεα που έχουν την γνωστή θεατρική ομάδα. Η δουλειά τους αξιόλογη, αξιολογότερη από τις χύμα αταλαντοπαραστάσεις που κατά κόρον μας βομβαρδίζουν και τιμώνται με επαίνους γιατί παίζει ο τάδε και ο δείνα. Δεν ένοιωσα οίκτο ούτε στιγμή παρά μόνο θαυμασμό.

Ο λόγος που το παλεύω μόνος μου είναι ότι πιστεύω , πως άτομα Αμεα πρέπει να τα απορροφούν σε όλους τους θιάσους.

Ξεκίνησα μαχόμενος συνδικαλιστής πριν το εγκεφαλικό. Τα τελευταία χρόνια ήμουν αντιπρόσωπος του ΣΕΗ στις διεθνείς σχέσεις κι έπαιρνα μέρος σε όλα τα συνέδρια της EuroFia. Εκεί γνώρισα με τι σεβασμό πρέπει να αντιμετωπίζεται ο καλλιτέχνης και την αλληλεγγύη σε σχέση με κάτι τέτοια φαινόμενα.

Προσβολή γενετήσιας αξιοπρέπειας , εκμετάλλευση , μπούλινγκ. Και φυσικά υποστήριξη και στους Αμεα ηθοποιούς πράγμα φυσικό γιά αυτούς.
Μιας και κατά το ήμισυ Άγγλος, έχοντας μετά από ακρόαση την τιμή να δουλέψω στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το 2016, προσωπικότητες όπως η Elizabeth mc Govern, ο Ben Miles, ο Alexi Kaye Campbell και όλοι οι εκεί συνεργάτες, δεν μου έδειξαν στιγμή ότι νοιώθουν οίκτο, κακομοιριά ή απέχθεια, ούτε ότι τους δυσκολεύω την αυτοσυγκέντρωση ή την πρόβα.

Ο Rufus Norris καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου , ο οποίος δεν αλλάζει κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση, με ξενάγησε σε όλες τις σκηνές , λέγοντάς μου για τα άλλα έργα , όπως για την Όπερα της Πεντάρας που παιζόταν επίσης εκείνη την σεζόν.
Μου γνώρισε ένα ηθοποιό σε αναπηρικό αμαξίδιο που ήταν σε αυτό το έργο , όπως και κάποιον χωρίς όραση που έπαιζε σε κάποιο άλλο. Προσπάθησε να με κάνει να νοιώσω άνετα μιας και οπως του έλεγα ήταν φορές που ένοιωθα αμήχανα, αφού έτσι είχα μάθει στη χώρα μου. Έκανε μάλιστα και σεμινάρια στο Εθνικό θέατρο που παρακολουθούσαμε οι ηθοποιοί για θέματα που μας αφορούσαν και φυσικά για την απορρόφηση των Αμεα ηθοποιών σε όλες τις σκηνές.

Στην Αγγλία δε, δηλώσεις σαν αυτές που κάνουν κάποιοι κύριοι είναι μηνύσιμες.

Έχω δεχτεί σκληρά στο πετσί μου βέλη σαν κι αυτά. Πέρσι για ψηφοθηρικούς λόγους κι ενώ με πίεζαν να παραιτηθώ από το σωματείο για την αναπηρική μου σύνταξη, βρέθηκα να υποδεικνύομαι ως μη ενεργός που παίρνω σύνταξη από άλλη αιτία…όχι από άλλη εργασία.

Άρα τι; Πάντως δεν έχω σταματήσει να εργάζομαι, έστω και με αναπηρία, ας μην είναι τόσο συχνά, μιας και το Ελλαδιστάν η χώρα τού πολιτισμού καλά κρατεί, κι ας βγαίνουν κι όλοι αυτοί που δήθεν δεν ήξεραν να συνδράμουν υποκριτικά τα θύματα γιατί φοβούνται μην ξευτιλιστούν .

Κι αν σ’ όλη μου την ζωή είχα παίξει μόνο στο Εθνικό της Αγγλίας για μια σεζόν, κι αν είχα μόνο τραγουδήσει στις καρδιές των ανθρώπων που μ’αγαπούν , μιας και πάντα ήμουν αντίθετος στο ρεύμα και στο κρύο και στο ζεστό, χαίρομαι που το κάνω μιας κι έχω ταλέντο.

Και φτύνω στη μούρη τα εργοδοτόσκυλα τα κυβερνητόσκυλα τα κομματόσκυλα τα μπουρδελόσκυλα και πρώτα απ’όλα τα αταλαντόσκυλα…. Δεν είναι θέμα οίκτου καί ευαισθησίας αλλά κοινή λογική η ενσωμάτωση των ΑΜΕΑ στο Θέατρο, φιλάκια καί οι άνθρωποι Αμεα να είμαστε περήφανοι που πολεμάμε άνισα κι όταν οι άλλοι μας πατούν και μας υποβιβάζουν, να ξεχνάμε τους καλούς μας τρόπους και να τους φτύνουμε κατάμουτρα και να διεκδικούμε.

ΚΥΡΙΕ, ΚΥΡΙΑ μην μας λυπάστε, λυπηθείτε εσάς.


Comments are closed.