Στίχοι – Αφιέρωμα στην Μικρά Ασία

Ο Γεώργιος Αναστασιάδης  γεννήθηκε στην Καλαμαριά  από οικογένεια προσφύγων. Από το 1961 εγκαταστάθηκε στην Καλλιθέα και εργάστηκε ως  προπονητής στην Α.Ε Καλλιθέας για 35 χρόνια. Διετέλεσε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και έχει εκδώσει  ποιητικές συλλογές. Υπογράφει τα ποιήματά του με το καλλιτεχνικό όνομα Καλαμαριάς. 

Ένας αριθμός ποιημάτων του, παραχωρήθηκε από τον ίδιο στον σύλλογο ΠέΖΟ μετά την ολοκλήρωση της μαρτυρίας  που παραχώρησε στην ΟΠΙΚΑ-Τ, στο πλαίσιο της έρευνάς της. Επιλέξαμε να δημοσιεύσουμε αυτές τις μέρες τα τρία ποιήματα, θέλοντας να τα συμπεριλάβουμε στο αφιέρωμα του Συλλόγου μας για την Μικρά Ασία.

‘ΚΕΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΟΝΤΟ

Αρρώστιες πείνα και διωγμός
στα στήθια αναστεναγμός
μια θάλασσα στο αίμα
κλαίνε οι μάνες τα παιδιά
με ραγισμένη την καρδιά
και παγωνένο βλέμμα

Κάψαν τα σπίτια στα χωριά
πιάσανε όλοι μια μεριά
κάτω στην προκυμαία
τρέχανε μη σκοτωθούν
να γλίτωναν όσοι μπορούν
απ’ τον επιδρομέα

Κει στο Πόντο και στη Σμύρνη
τίποτα δεν έχει μείνει
αχ πατρίδα σας ΕΛΛΑΣ
σ’ έχουν πάντα προδομένη
και στο αίμα βουτηγμένη
έπαψες πια να γελάς

Χιλιάδες ήταν οι νεκροί
τους βρήκανε άλλοι καιροί
και πέτρες συμπληγάδες
η μοίρα τους είχε γραφτεί
κουμάντο θα ‘καναν αυτοί
αφέντες και αγάδες

Ήρθανε κυνηγημένοι
σαν τσουβάλια στοιβαγμένοι
μια εικόνα τραγική
τύφος και ελονοσία
ποιος να δώσει σημασία
να κοιτάξει προς τα κει

Το νερό ήταν φαρμάκι
λιγοστό και το ψωμάκι
ποιος θα δώσει ευλογιά
χέρσα ήταν τα χωράφια
πούλησανκαι τα χρυσάφια
αχ καϋμένη προσφυγιά

«Καλαμαριάς»

ΠΟΝΤΟΥ ΓΕΝΝΑ

Φωτιά στις πόλεις στα χωριά
σφάζουν χωρίς αιτία
οΠόντος όλος χάνεται
καημένη Ρωμανία

Σκορπούν το θάνατο παντού
διψούν για αίμα μόνο
κι έμεινε να ‘χουν συντροφιά
την πίκρα και τον πόνο

Δεν τους λυπήθηκε κανείς
οι Ευρωπαίοι συγγενείς
τους βάλανε στο χέρι
μπαρούτι και μαχαίρι.

Και γίναν όλοι πρόσφυγες
ακούσιοι μετανάστες
αρρώστιες,κλάμα, οδυρμός
και χαίρονται οι δράστες.

Όποιος ξεχνάει τους νεκρούς
στη μακρινή πατρίδα
κόβει ρίζες και δεσμούς
και ζει χωρίς ελπίδα

Αυτοί που πέσανε εκεί
απ’ των εχθρών τα σκάγια
μνημείονα τους χτίσουμε
στα χώματα τα άγια.

Η μνήμη μας ένα κερί
που καίει εκατό χρόνια
εικόνα μέσα στηψυχή
που προσκυνάμε αιώνια.

Στον Πόντο όσα γίνανε
γράφτε τα στα βιβλία
να μάθουν τα Ελληνόπουλα
ΟΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

Γενάρης 2022 Καλαμαριάς

ΟΙΩΝΟΣ

Διωγμένοι απ’ τη Σμύρνη και το Αϊβαλί
μαύρο το δάκρυ μας κύλαγε στα μάτια
είχαν στα χέρια τους φιρμάνι, κι εντολή
μας ρίξαν στης προσφυγιάς τα μονοπάτια.

Σ’ ένα καράβι μας φορτώσαν Γαλλικό
όπως τα σακιά πουρίχνουμε στ’ αμπάρια
νερό και αίμα, ένα μίγμα τραγικό
τις πατρίδες μας πουλούσαν στα παζάρια.

Κοντά μας πέταξε πουλί θαλασσινό
σαν οιωνός, και μας έδωσε ελπίδα
πετά η σκέψη σε ταξίδι μακρινό
μες στο σκοτάδι να ψάχνει κάποια αχτίδα.

Γενάρης 2022 Καλαμαριάς

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ:

Δέδες Τσούκας
Χαρά Γεωργιάδου