Πολιτισμός ΙV – Το ΚΠΙΣΝ κι εμείς
Γράφει ο Θοδωρής Ψαλιδόπουλος
Πριν από πέντε περίπου χρόνια, γράφαμε στα«Επίκαιρα»: «Το Κέντρο Πολιτισμού υπερβαίνει ό,τιαναζητούσαμε ως «προοπτική» της Καλλιθέας. Αλλά, τα νέα κτίρια της Λυρικής και της Βιβλιοθήκης, δημιουργήματα λαμπρά της ανθρώπινης ευφυΐας και βούλησης, πρέπει να καταστούν πράγματι «νήεςμακραί» στον πόλεμο για την ανάπτυξη. Να μη μεταμορφωθούν σε περίκλειστο κάστρο. Τώρα, ζητούμενο δεν είναι ίσως μόνον η επέκταση της γραμμής του μετρό και έργα εξωραϊσμού στις Τζιτζιφιές. Είναι, επίσης, η συμμετοχή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη διοίκηση και το έργο των δύο αυτών σπουδαίων μορφωτικών θεσμών του Κράτους, η εκπροσώπηση όσων δεν ακούν «Τανχόϋζερ», η επαναθεμελίωση της συμμαχίας με την επιρροή τους» ( «Τα ξύλινα τείχη», «Επίκαιρα», τεύχος 357/23.9.2016).
Στην Καλλιθέα, οι δημοτικές παρατάξεις πρέπει να παραδεχθούν ότι ήσαν ανέτοιμες να υποδεχθούν την εγκατάσταση του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος στην πόλη. Επί μακρόν η κινητοποίησή τους εστιάστηκε στην ανάγκη για την απομάκρυνση του Ιπποδρόμου. Το ερώτημα, τι θα γινόταν μετά από αυτήν σχεδόν ταυτίστηκε με την εξασφάλιση αντισταθμιστικών οφελών για την Καλλιθέα, ύστερα από τη νέα χρήση που επέλεγε το Κράτος σ’ ένα μεγάλο οικόπεδο εντός των ορίων, αλλ’ εκτός της ιδιοκτησίας του Δήμου.
Δεν νοείται κριτική για την απόκτηση του Κολυμβητηρίου. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι διάλογος για την επίδραση του μεγαλύτερου Κέντρου Πολιτισμού της χώρας στην πόλη δεν υπήρξε.Συμφωνήσαμε ή διαφωνήσαμε ως προς την επιρροή του στην τοπική αγορά και τις περί αυτό κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Αλλά, συζήτηση για τις αλλαγές, τις οποίες το Κέντρο θα επέφερε αντικειμενικά ή τις αλλαγές, τις οποίες εμείς θα επιδιώκαμε να επέλθουν στη φυσιογνωμία των Τζιτζιφιών και της πόλης δεν έγινε. Δεν είναι, ίσως,τυχαίο ότι η συζήτηση για τις προσφυγικές κατοικίες έχει, πρακτικά, διακοπεί. Τον φόβο των αλλαγών αφήσαμε να εκδηλωθεί, ορισμένες φορές, με αρκετό λαϊκισμό. Το ερώτημα, όμως, δεν είναι η πολεοδομία, αλλά ο πολιτισμός.
Η συμμετοχή του Δήμου στη διοίκηση της Λυρικής Σκηνής και της Εθνικής Βιβλιοθήκης δεν ενθουσίασε την προηγουμένη και απορρίφθηκε από την παρούσα δημοτική αρχή. Φάνηκε επαρκής η συμμετοχή του εκάστοτε Δημάρχου στο Συμβούλιο του ΚΠΙΣΝ. Στο «περίκλειστο κάστρο» μάς παραχωρήθηκε ένας ιππότης, ενώ λόγω εντοπιότητας οι πολίτες παρακολουθούν μαζικά τις εκδηλώσεις του. Αλλά, η έδρα της Λυρικής δεν απέκτησε θεσμούς για τη διάδοση της όπερας και η Δημοτική δεν συνεργάζεται με την Εθνική Βιβλιοθήκη. Η Αυτοδιοίκηση δεν είναι μέρος του παραγόμενου από το Κέντρο πολιτιστικού έργου.
Να κάνουμε την Καλλιθέα «πόλη του βιβλίου και της μουσικής». Το σύνθημα μπορεί να γίνει και πολιτική.Υπό την προϋπόθεση ότι η Δεξιά θα πάψει απλώς να θαυμάζει και η Αριστερά να φοβάται τους πλουσίους επιγόνους του Σταύρου Νιάρχου.
