ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ι – Ο αυτοθαυμασμός

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Ι – Ο αυτοθαυμασμός

Γράφει ο Θοδωρής Ψαλιδόπουλος 

Η διοίκηση του Δήμου -ανυπερθέτως, του κ. Δημάρχου θέσει περιλαμβανομένου- φαίνεται πως αδημονεί να μας πείσει ότι έχει αφήσει το στίγμα της στην πολιτιστική του δραστηριότητα. Η φιλοδοξία των διοικούντων δεν είναι υποχρεωτικώς κατακριτέα. Βεβαίως, υπό την προϋπόθεση ότι έχουν κάποια πολιτική να εφαρμόσουν και, συνεπώς, δύνανται να διακρίνουν μεταξύ στίγματος και στιγματισμού. Πολιτική τους, όμως, είναι ο αυτοθαυμασμός.

Αυτοθαυμάζονται, ενδεχομένως πιστεύοντας το ίδιο ειλικρινώς, όσο εξωφρενικώς επιμένουν, ότι αυτοί είναι που εγκαθίδρυσαν τα Χριστούγεννα στην Καλλιθέα …  Ωσάν ποτέ άλλοτε να μην έχουν διεξαχθεί χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στην πόλη με τη συμμετοχή της Φιλαρμονικής, μαθητών του Δημοτικού Ωδείου ή κοινωνικών φορέων. Αναγνωρίζουμε, όμως, την πρωτιά: οι δραστηριότητες των Χριστουγέννων πανηγυρίζονται μέχρι τα επόμενα. 

Αυτοθαυμάζονται ότι, εφευρίσκοντας το «Μεσογειακό Φεστιβάλ», στέγασαν σε μια κάποια ενότητα ατάκτως ερριμμένες εμπνεύσεις. Ωσάν ποτέ άλλοτε να μην έχουν διεξαχθεί φεστιβαλικές διοργανώσεις στην Καλλιθέα και να μην έχουν μετακληθεί ξένα καλλιτεχνικά σχήματα. Αναγνωρίζομε και άλλη μία πρωτιά: την επικοινωνία με τις πολιτισμικές αξίες άλλων λαών αντικατέστησαν οι επαγγελματικοί στόχοι εξωτερικών συνεργατών της διοίκησης. Και δεν παραλείπομε την αναφορά σ’ εκείνον τον απαράμιλλο χορό μετά στύλου, με τον οποίο η σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου είχε την ιστορική ευκαιρία να διαλάμψει ως night club.

Αυτοθαυμάζονται και ότι υπερδιπλασιάστηκε ο αριθμός των πολιτιστικών εκδηλώσεων, έναντι όσων διοργάνωνε η προηγουμένη διοίκηση. Αναγνωρίζομε την πρωτιά ότι για να υπερσιτιστούν οι αριθμοί μία – μία καταμετρώνται οι προβολές κινηματογραφικών ταινιών και οι επαναλήψεις τους. 

Δεν παραλείπουμε, συνεπώς, την έκφραση της συμπάθειάς μας. Τους ιθύνοντες της πόλης «ουκ εώσι καθεύδειν» η ανάμνηση των πολιτιστικών πρωτοβουλιών των προκατόχων τους, ασφαλώς και η ισχύς του Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Την πρώτη εξορκίζουν με μπακαλίστικη αριθμητική. Αλλά, πώς να τα βγάλουν πέρα με τη δεύτερη; 

Δύο είναι τα σημεία της στρατηγικής αποτυχίας, στην οποία η διοίκηση οδηγεί την πολιτιστική δραστηριότητα του Δήμου. Πρώτο, η υποβάθμιση του δικτύου της ερασιτεχνικής δημιουργίας, δομικού στοιχείου της πολιτιστικής πολιτικής του. Και δεύτερο, η άρνησή της να προβεί σε οιονδήποτε σχεδιασμό θα τη συνέδεε με το Κέντρο Πολιτισμού. Έναντι των μακροχρονίων συνεπειών, τις οποίες αυτές οι αποτυχίες θα επιφέρουν, ακόμη και η εξευτελιστική πρόταση να εορτασθεί η διακοσιοστή επέτειος της Επανάστασης με αφιέρωμα στο ρεμπέτικο τραγούδι είναι πλημμέλημα.

Αντί να αυτοθαυμάζεται, η διοίκηση καλά θα έκανε να ασχοληθεί με τις σύγχρονες πολιτιστικές ανάγκες της πόλης. Πολλοί υποστηρίζουν ότι αδυνατεί. Τότε, όμως, είναι μοιραίο διαρκώς να ελέγχεται πόσο λιγότερα και αναξιότερα από τις προκατόχους της κάνει για τον πολιτισμό, πόσο πίσω αφήνει την πολιτιστική δράση του Δήμου.