Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ
Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), καθώς και πρώτος Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής.
Σε ηλικία μόλις 19 χρόνων, παίρνει μέρος στις πρώτες μάχες μεταξύ Αράβων και Ισραηλινών, που ακολούθησαν την αποχώρηση των Βρετανών από την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Η πολιτική του δράση αρχίζει, όταν είναι φοιτητής Μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου, το 1952, όπου αναλαμβάνει τα ηνία της Φοιτητικής Ένωσης Παλαιστινίων.
Το 1958, και ενώ εργάζεται ως μηχανικός στο Κουβέιτ, θέτει τα θεμέλια της «Φατάχ». Το 1964 ιδρύεται η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Την 1η Γενάρη του 1965 ανακηρύσσεται επισήμως η ίδρυση της «Φατάχ», υπό την επωνυμία «Ασίφα – Καταιγίδα», και εξαπολύει τις πρώτες αντάρτικες επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Το Μάρτη του 1968, η υποχώρηση των ισραηλινών δυνάμεων ενισχύει τη θέση του Αραφάτ, ο οποίος εντάσσει τη «Φατάχ» στην Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Ένα χρόνο αργότερα, το Φλεβάρη του 1969, ο Αραφάτ εκλέγεται Πρόεδρος της ΟΑΠ.
Στις 13 Νοέμβρη του 1974, ο Γιάσερ Αραφάτ , ως αναγνωρισμένος από τη διεθνή κοινότητα, πλέον, ηγέτης της ΟΑΠ και του παλαιστινιακού αγώνα, εμφανίζεται, για πρώτη φορά, ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Το 1982, ο ισραηλινός στρατός εισβάλλει στο Λίβανο, διακηρύσσοντας ότι στοχεύει να εκδιώξει από εκεί τους Παλαιστίνιους μαχητές. Τα ισραηλινά στρατεύματα φτάνουν στη Βηρυτό και η ΟΑΠ απομακρύνει τους αντάρτες της. Ένα χρόνο αργότερα, ορισμένα στελέχη της «Φατάχ», μαζί με συριακά στρατεύματα που βρίσκονται στο Λίβανο, εξεγείρονται ενάντια στην ηγεσία της ΟΑΠ και του Αραφάτ, που μεταβαίνει στην Τυνησία.
Το 1987, ξεσπά η πρώτη εξέγερση – Ιντιφάντα των Παλαιστινίων, που ζουν στη Δυτική Όχθη και στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Αραφάτ, εκπροσωπώντας την ΟΑΠ, τάσσεται στο πλευρό τους και επιτείνει το διπλωματικό του αγώνα για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το Δεκέμβρη του 1988, μετά από έντονο διπλωματικό παρασκήνιο και ισχυρές αμερικανικές πιέσεις, διακηρύττει την ανεξαρτησία της Παλαιστίνης και με δημόσια δήλωσή του «απορρίπτει κάθε μορφή τρομοκρατίας» και δηλώνει ότι αποδέχεται το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ, προχωρώντας σε ένα αδιανόητο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, βήμα για το σύνολο της παλαιστινιακής πολιτικής σκηνής.
Οι εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο και κυρίως στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καθώς εντείνουν τις αμερικανικές πιέσεις προς την ΟΑΠ και τον ίδιο, και έτσι ο Γιάσερ Αραφάτ συμμετέχει στην πρώτη «ειρηνευτική σύνοδο» για τη Μέση Ανατολή, στη Μαδρίτη, το 1991.
Το Σεπτέμβρη του 1993, μετά από μήνες συνομιλιών στο Όσλο, υπογράφει στο Λευκό Οίκο μαζί με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Γιτζάκ Ράμπιν, την πρώτη ισραηλινο-παλαιστινιακή «ειρηνευτική» συμφωνία.
Το 1994, τον Ιούλη, επιστρέφει για πρώτη φορά στη Λωρίδα της Γάζας και θέτει τα θεμέλια της Παλαιστινιακής Αρχής, ενώ το Δεκέμβρη της ίδιας χρονιάς, τιμάται με το βραβείο Νόμπελ, για την ειρήνη, το οποίο μοιράζεται με τον Γιτζάκ Ράμπιν και τον τότε Ισραηλινό ΥΠΕΞ, Σιμόν Πέρες.
Το Γενάρη του 1996, ο Αραφάτ αναδεικνύεται, μετά από γενικές εκλογές, Πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής. Η τελμάτωση στην «ειρηνευτική διαδικασία» οδηγεί σε μια ακόμη «ενδιάμεση» συμφωνία, που υπογράφεται από τον Αραφάτ και τον νέο πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, στο Ουάι Πλαντέισον, των ΗΠΑ, τον Οκτώβρη του 1998.
Οι αλλεπάλληλες χρονοτριβές της «ενδιάμεσης» συμφωνίας και αναβολές εκ μέρους του Ισραήλ, φέρνουν, τον Ιούλη του 2000, τον Αραφάτ και τον Εχούντ Μπάρακ επί 9 μέρες στο Καμπ Ντέιβιντ των ΗΠΑ, όπου ο Πρόεδρος Μπιλ Κλίντον ασκεί πιέσεις στον Γιάσερ Αραφάτ να αποδεχτεί μια τελική συμφωνία, που, όπως αποδεικνύουν πλέον τα στοιχεία, δεν προσέφερε τίποτε συγκεκριμένο στους Παλαιστινίους. Ο Αραφάτ αρνείται, οι συνομιλίες καταρρέουν.
Το Σεπτέμβρη του 2000 ξεσπά η δεύτερη παλαιστινιακή εξέγερση – Ιντιφάντα. Ο ισραηλινός στρατός σαρώνει τα παλαιστινιακά εδάφη με μεθοδικότητα και σχέδιο, κλιμακώνει τη βία και, ουσιαστικά, προχωρεί σταδιακά σε ανακατάληψη της Δυτικής Όχθης. Το 2002, ο Αριέλ Σαρόν, ως πρωθυπουργός, ανακηρύσσει τον Αραφάτ «εχθρό του Ισραήλ», παγώνει κάθε διαπραγμάτευση και ουσιαστικά τον περιορίζει στο αρχηγείο του στη Ραμάλα, αφού ισραηλινά μαχητικά καταστρέφουν όλα του τα ελικόπτερα.
επιμελεια Γιωργος Αντωνακακης πηγη αλτ
