Ο Κλήδονας ΠέΖει
Και να που φτάνουμε στο τέλος του Κερασινού
Λίγο πριν απ’ το ξαρμύρισμα των κόκκινων χειλιών
Ριζικάρια και πήλινο αγγειό του Κλήδονα
Φύλλα δάφνης, μυρτιάς και λυγαριάς
Και νύχτες μυρωδάτες
Και κάθαρση κι αμίλητο νερό
Και μάγια της αστροφεγγιάς
Και όνειρο φανέρωσης για την αγάπη που τα κορίτσια
ως πάντοτε προσμένουν
Για ν’ ακουστεί πίσω απ’ τα χαμηλωμένα βλέφαρα
η φωνή που λαχταρούν
«Σήμερα που ΄ναι τ’ Άι Γιαννιού βάλε αρχή κερά μου
του χρόνου σαν και σήμερα να σ’ έχω αγκαλιά μου!»
Κι εκεί που τα τσιμέντα προσπαθούν
να γκριζάρουνε τα νιώθω μας
έρχεται ο ΠέΖΟ να μας θυμίσει πως μέσα μας λουφάζει
η Ελλάδα ενός ονείρου που δεν ζήσαμε
Και στήνει φωτιές, τραγούδια και χορούς στην πλατεία
που άλλοτε τερμάτιζαν τα κάρα του μόχθου
Για να γεμίσουνε γέλια και χαρά τα καθάρια νερά της παραλίας
Μιας παραλίας που εμείς οι «καλότυχοι» ποτέ δεν την χαρήκαμε
Χορέψαμε φέτος τον Κλήδονα για να βγει το ριζικό μας
Ένας κυκλωτικός χορός γύρω από τις φωτιές του
ποτέ δεν λέει ψέματα.
Τρεις φορές περάσαμε πάνω από τους «Μάηδες»
Και διώξαμε το «κακό», φιλώντας χέρια των γειτόνων
Γιατί μέσα μας όλα χωράνε τελικά
Γιατί είναι η πίστη των προγόνων μας
Γιατί είναι το όνειρό μας στο αύριο
Γιατί είμαστε εμείς!
Για τον ΠέΖΟ
Γιάννης Κλαδάκης
Φωτογραφίες:
Νικολόπουλος Νίκος
Επιμέλεια Δημοσίευσης: Ντάβαρης Παναγιώτης
