Μπλόκο Καλλιθέας 28 Αυγούστου 1944

Τι θα σήμαινε ο Πολιτισμός και ο Εθελοντισμός, τι αξία θα είχε η Ζωή και το Όραμα σε έναν κόσμο χωρίς ελευθερία, δημοκρατία και ειρήνη;

Με αφορμή λοιπόν την επέτειο των εβδομήντα οχτώ χρόνων από το μπλόκο της Καλλιθέας, ο σύλλογος  ΠέΖΟ (Πολιτισμού & Εθελοντισμού Ζωής Όραμα), θέλοντας να αποτίνει ελάχιστο φόρο τιμής στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, οι οποίοι έπεσαν τότε, σαράντα πέντε μόλις μέρες πριν ανατείλει η ελευθερία στον αττικό ουρανό, παραθέτει ένα μικρό χρονικό των γεγονότων μπλεγμένο με μαρτυρίες που συνέλεξαν μέλη του, τα οποία συμμετέχουν ταυτόχρονα στην Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Καλλιθέας Τζιτζιφιών, (ΟΠΙΚΑΤ).

«Ήρθα ννωρίς το πρωί. Χωρίς προειδοποίηση, όλη η Καλλιθέα περικυκλώθηκε από Γερμανούς και τα τσιράκια τους, χωροφύλακες, αστυνομικούς και μέλη των ταγμάτων ασφαλείας. Ο τρομερός Μπλόκος είχε έρθει σε μας τώρα. …»
Άγριες Ιστορίες – Βαγγέλης Λοΐζος

Στις 28 Αυγούστου 1944, έπειτα από τα μπλόκα που έγιναν στον Βύρωνα και στην Κοκκινιά, οι κατακτητές επέδραμαν στην Καλλιθέα και απέκλεισαν κάθε έξοδο από την πόλη. Έπειτα από διαταγή, τέσσερις χιλιάδες Καλλιθεάτες συγκεντρώθηκαν στο γήπεδο της ΑΕ Καλλιθέας, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στη λεωφόρο Συγγρού και τις οδούς Δήμητρος, Δοϊράνης και Μαντζαγριωτάκη.
«Για σκέψου το παλιό γήπεδο της ΑΕ, εκεί πηγαίναμε και παίζαμε κι εμείς…αυτός ήταν ο τόπος εκτέλεσης!»

Απόσπασμα από προφορική μαρτυρία κατοίκου-Αρχείο ΟΠΙΚΑΤ

Όσοι αναγνωρίζονταν ότι συμμετείχαν σε αντιστασιακή οργάνωση εκτελούνταν, ο θάνατος ήταν το τίμημα επειδή είχαν τολμήσει να αψηφήσουν τη Νέα Τάξη του Χίτλερ. Το κακό όμως δεν σταμάτησε εκεί οι φασίστες δεν χόρτασαν με το αίμα που χύθηκε στο γήπεδο, συνέχισαν κάνοντας πλιάτσικο στα νοικοκυριά των Παλαιών Σφαγείων και μετά τα έκαψαν.

« Στα χρόνια του ΄44 εκεί μας κάψανε οι Γερμανοί, μας κάψανε… Είχα τρία αδέλφια ο ένας ο μεγαλύτερος 19 ετών …έφυγε (η λέξη σκοτώθηκε είναι πολύ βαριά ακόμα και 78 χρόνια μετά) εκείνη την ημέρα στο μπλόκο!…Η Καλλιθέα είχε γερή Αντίσταση…»

Απόσπασμα από προφορική μαρτυρία κατοίκου-Αρχείο ΟΠΙΚΑΤ

Όταν βράδιασε άρχισαν οι άντρες να γυρίζουν πίσω. Είκοσι ένα παλικάρια, όμως, δεν ξαναγύρισαν σπίτι τους… Είκοσι μία αγκαλιές  δεν άνοιξαν να υποδεχτούν τους δικούς τους. Είκοσι ένας αγωνιστές έμειναν για πάντα εκεί, Δοϊράνης και Μαντζαγριωτάκη γωνία, δίνοντας τη ζωή τους για έναν κόσμο ελεύθερο και ειρηνικό που πίστεψαν πως θα ‘ρθει..! Για έναν κόσμο στον οποίο όλοι έχουμε χρέος να πιστέψουμε και για τον οποίο έχουμε χρέος να αγωνιστούμε.

Ο σύλλογος ΠέΖΟ τιμάει τους αγωνιστές της Καλλιθέας.

*Ένα μεγάλο ευχαριστώ εκ μέρους του Δ.Σ. στο μέλος μας κ. Δέδε Τσούκα που με τόση φροντίδα και υπομονή συλλέγει και επιμελείται του αρχείου των προφορικών μαρτυριών για λογαριασμό της ΟΠΙΚΑΤ.

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ:

Θεολογία Γεωργίου

Επιμέλεια δημοσίευσης: Παναγιώτης Ντάβαρης