Μνήμες 83 χρόνια μετά

Με μια αγκαλιά ήλιο ξυπνούν οι μνήμες του Οκτώβρη 
Είκοσι μία κανονιές για την αρμάτα του είναι μας
Για τη νιότη που έσβησε άδικα κάτω από την μαργωμένη χλαίνη
Για το δαχτυλίδι του γυρισμού που δεν δόθηκε ποτέ

Μνήμες που βάφουνε γαλάζια τα σύννεφα στις απεραντοσύνες του χρόνου
Τα κύματα του ουρανού βάφουνε γαλάζια
Μα το κόκκινο κρατούν για τους πέτρινους βωμούς 
Και στην πλώρη των καραβιού σκαλίζουνε
     τη γοργόνα του Μέγα Αλέξανδρου
Σ' ένα καράβι που ακόμη τη ρότα του γυρεύει για να βρει 
 
Είναι αδυσώπητες οι μνήμες μια τέτοια μέρα του Οκτώβρη 
Και σαν από ασπρόμαυρο σελιλόιντ
     ξεχύνονται στο κέντρο της πόλης γεμάτα τα τραμ
Και άηχα τραγούδια 
Τραγούδια σπαρμένα στα παρτέρια των πεζοδρομίων 
Πλάι στης μάνας το φιλί 
Πλάι στης ευχής το δάκρυ 
Κει που τρέχει ο νηστικός εφημεριδοπώλης
     με το χνότο του βαρύ
     και την αγωνία στο βλέμμα σφηνωμένη

Μα ποια μπαλκόνια απόμειναν ακόμα ανοιχτά;
Και ποια χρυσάνθεμα ορίζουνε πλέον τις Δευτέρες;
Ποια προσμονή τον τόπο κυβερνά;
Ποια πνοή φυσά την πλησμονή μας;
Ποια αλήθεια τα λάινα ποτίζει;
Ποιο όνειρο τρίζει στα κεραμίδια;
Και ποια ευχή τα ποτήρια μας σηκώνει;
 
Αναπαύσου μελαχρινέ λεβέντη μου
Αιώνια γαλήνιος ο ύπνος της δικαιοσύνης
Με τον ήλιο για σταυρό στο προσκεφάλι σου
Σπονδή με ξινό κρασί, μέλι πικρό και μαύρο γάλα
Και μην ρωτάς τι ν' απόγινε ο κόσμος μας
Δεν πλάστηκες για πόλεμο, μα γίνηκες ήρωας
Κι οι ήρωες μία φορά πεθαίνουν
Όσο κι αν θες να ξαναπιάσεις το ντουφέκι τον κόσμο για να σιάξεις
Οι ήρωες μία φορά πεθαίνουν 
Μόνο οι μνήμες ζωντανεύουν μελαχρινέ λεβέντη μου
Κι αδυσώπητα πολεμούν

28-10-2023

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ:
Γιάννης Κλαδάκης