Μιλάμε μέσα από στίχους…

0
604

Έντυσε τους στίχους του με εικόνες γραμμένες και μας χάρισε πίνακες πολλούς σ’ ένα ποίημα. Ευχαριστούμε τον Δημήτρη Μαξούρη για το έργο του λόγου του.

Έρως άρρητος

Όταν τον δρόμο έφυγα
μονάχος,
σοφότερος μα πιο αργός
-λιγότερος ακόμα-
και ζήτησα –χωρίς φωνή-
με Τέχνη και με Αρετή
λίγο εαυτό να χτίσω,
είπα
πως έμεινες εκεί..
Με τους πολλούς να παίζεις.

Της μάχης υπολείμματα
-κομμάτια των σωμάτων-
πέφταν οι στάχτες πίσω μου.
Αδιάφορες
κι αδιάφοροι όλοι γύρω..

Μα πάλι δεν ησύχασες.

Στο φτωχικό δρομάκι μου
στήνεις το πανηγύρι
κι απλώνεις τη βουή παντού
κι ανάβεις τις φωτιές σου.

Εδώ!;
Που για τ’ ανθρώπινα
τ’όνειρο είναι η ανάγκη,
ήρθες με δώρα, με φωνές
και τα πολύχρωμά σου;

Τι σ’ έχει πιάσει
μανιακέ
και καις στ’ αποκαΐδια…

Δεν βλέπεις
πως
δεν είμ’ εκεί;..

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖο:

Δημήτρης Μαξούρης

Comments are closed.