«Μια Πόλη στο Δρόμο»: Δικαίωμα διαδήλωσης μόνο… με αστυνομική άδεια! Να ανατρέψουμε τα σχέδια τους…

Με ανακοίνωση της η δημοτική παράταξη «Μια Πόλη στο Δρόμο» καλεί τους πολίτες σε εγρήγορση για να μην εφαρμοστεί το νομοσχέδιο της Κυβέρνησης για τις διαδηλώσεις.

Δεν έχει τέλος ο αυταρχικός κατήφορος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Να θυμίσουμε ότι η πρώτη της ενέργεια, αμέσως μετά την εκλογή της, ήταν να υποβαθμίσει τον ρόλο των Δημοτικών Συμβουλίων και να περάσει τις αρμοδιότητες στα χέρια επιτροπών, στις οποίες δίνει απόλυτη πλειοψηφία στους δημάρχους. Πρόσφατα, μέσα στην καραντίνα, πέρασε νομοσχέδια με τα οποία χαρίζει την δημόσια εκπαίδευση στα ιδιωτικά συμφέροντα, εκχωρεί τα δάση, τα βουνά και τις θάλασσες στους “επενδυτές”, για εκμετάλλευση και καταστροφή.

Τώρα, σε ένα παροξυσμό αυταρχισμού, επαναφέρει διατάξεις χουντικού νόμου του 1971, με τις οποίες επιχειρεί να περιστείλει και να ποινικοποιήσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στις συναθροίσεις και διαδηλώσεις.

Το νομοσχέδιο για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις» που κατατέθηκε στη Βουλή είναι μια τομή για τα ελληνικά δεδομένα από τη μεταπολίτευση και μετά. Το νομοθετικό τερατούργημα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη θέτει υπό δρακόντειους περιορισμούς και ουσιαστικά καταργεί το δικαίωμα στη διαδήλωση, αφού νόμιμες θα είναι μόνο οι διαδηλώσεις που επιτρέπουν η Αστυνομία και η κυβέρνηση! «Ξεχνώντας» πως το δικαίωμα στη διαδήλωση είναι θεμελιώδες δημοκρατικό δικαίωμα και η άσκησή του δεν μπορεί να υπόκειται σε άδεια της κυβέρνησης, εναντίον της πολιτικής της οποίας συνήθως εκδηλώνεται. Με το νομοσχέδιο, το οποίο προωθείται για ψήφιση κατακαλόκαιρο (όπως συνήθως γίνεται με αντιλαϊκά νομοσχέδια), επιχειρείται να επιβληθεί:

– Διαδηλώσεις να γίνονται μόνο με άδεια της Αστυνομίας, στην οποία ο «οργανωτής» θα πρέπει να έχει υποβάλλει την πρόθεσή του να καλέσει σε συγκέντρωση γνωστοποιώντας τόπο, χρόνο και σκοπό(!) της κινητοποίησης. Η Αστυνομία θα μπορεί να κρίνει και τον σκοπό μιας κινητοποίησης.

– Η αστυνομία θα αποφασίζει για το πού επιτρέπεται να γίνει η συγκέντρωση, τι χώρο θα καταλαμβάνει, ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει. Στο νομοσχέδιο προβλέπεται η «μη παρακώλυση της κυκλοφορίας και της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες, οργανισμούς κοινής ωφέλειας και νοσηλευτικά ιδρύματα». Γίνεται κατανοητό πόσο εύκολο θα είναι να απαγορευθεί μια διαδήλωση έξω από ένα υπουργείο, γιατί δήθεν θα παρακωλύει την πρόσβαση σε αυτό! Ή στις πύλες ενός νοσοκομείου, όπου θα διεκδικεί Δημόσια Δωρεάν Υγεία!

– Δήλωση ενός ατόμου «οργανωτή» για κάθε διαδήλωση, ο οποίος θα είναι υπεύθυνος «για την αποζημίωση όσων υπέστησαν βλάβη της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας και της ιδιοκτησίας από τους συμμετέχοντες στη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση. Από την ευθύνη αυτή απαλλάσσεται εάν είχε γνωστοποιήσει εγκαίρως τη διεξαγωγή της συνάθροισης και αποδεικνύει ότι είχε λάβει όλα τα αναγκαία και πρόσφορα μέτρα για την πρόληψη και αποτροπή της ζημίας». Δηλαδή, κυβερνήσεις, κράτος και εργοδότες θα μπορούν να φορτώσουν στον «οργανωτή» όλες τις «βλάβες» και τις ζημιές, που συνήθως προκύπτουν από την προσπάθεια καταστολής μιας διαδήλωσης, με εξοντωτικές αστικές αποζημιώσεις, έτσι ώστε να γίνεται πρακτικά αδύνατο να καλεστεί μια συγκέντρωση.

– Όσον αφορά την «αυθόρμητη υπαίθρια συνάθροιση» η αδειοδότησή της επαφίεται στη διακριτική ευχέρεια της Αστυνομίας! Όπως λέει το άρθρο 2, «δύναται να πραγματοποιηθεί εφόσον δεν διαφαίνονται κίνδυνοι διασάλευσης της δημόσιας ασφάλειας ή σοβαρής διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής». Κριτήρια τόσο ελαστικά, που θα οδηγήσουν σε μαζικές απαγορεύσεις. Εάν επιτραπεί η «αυθόρμητη συνάθροιση» θα απαιτείται πάλι δήλωση «οργανωτή» κλπ.

– Η διάλυση μιας διαδήλωσης γίνεται πανεύκολη υπόθεση και λαμβάνεται μάλιστα με απλή απόφαση της Αστυνομίας, χωρίς καν την παρουσία και εντολή εισαγγελέα.

– Επίσης πανεύκολα μπορούν να απαγορευτούν διαδηλώσεις, αφού επαφίεται στην κρίση της Αστυνομίας το άν «επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια», αν «απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής» ή αν «πρόκειται για δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ο σκοπός της οποίας αντιτίθεται προς τον σκοπό ήδη προγραμματισμένης (…) συνάθροισης» (εδώ «φωτογραφίζονται» οι αντιφασιστικές κινητοποιήσεις). Μάλιστα, η Αστυνομία θα έχει το δικαίωμα να απαγορεύει προκαταβολικά μια διαδήλωση με βάση τον «εκτιμώμενο αριθμό συμμετεχόντων»!

– Ιδιώνυμο αδίκημα θα αποτελεί για κάθε πολίτη η συμμετοχή σε διαδήλωση χωρίς άδεια, προβλέποντας ποινή έως ενός έτους!

Αν ίσχυαν οι διατάξεις του νομοσχεδίου δεν θα είχαν συμβεί ποτέ οι τεράστιες απεργιακές διαδηλώσεις, οι «πλατείες» και οι μεγάλοι αντιμνημονιακοί αγώνες εργαζομένων και λαού, η δολοφονία Γρηγορόπουλου θα είχε περάσει στη σιωπή, οι διεκδικήσεις του εργατικού λαϊκού κινήματος για αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στην ανεργία ή για υπεράσπιση του περιβάλλοντος θα είχαν απαγορευθεί. Ακόμα και η καθημερινή πάλη εργατικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, τοπικών συλλογικοτήτων θα συναντά μεγάλες δυσκολίες.

Η κυβέρνηση και τα φιλικά της ΜΜΕ- και όχι μόνο- μιλάνε για συγκεντρώσεις των «50 ατόμων» που κλείνουν το κέντρο, αλλά ποτέ δεν έκλεισε η Πανεπιστημίου ή το Σύνταγμα ή η Ομόνοια από 50 άτομα. Δε φοβούνται τα 50 άτομα αλλά τις μαζικές διαδηλώσεις που μπορούν να ανατρέψουν τα σχέδιά τους.

Να ανατρέψουμε τα σχέδιά τους!
Ο αγώνας για το δικαίωμα στη διαδήλωση να γίνει υπόθεση όλου του κινήματος!