…κι εγώ σε γύρευα στις Τζιτζιφιές

Εμείς στον ΠέΖΟ είμαστε παιδιά με άποψη. Έτσι όταν σχεδιάζουμε μια εκδήλωση,  παίρνουμε διαβήτη και  χαράζουμε τον κύκλο γύρω από το μήνυμά μας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει, πως δεν κάνουμε εκδηλώσεις χωρίς να έχουμε να πούμε κάτι. Άλλωστε είναι τόσα πολλά αυτά που έχουμε να πούμε…

Αυτή η παράσταση θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αφιέρωμα στις Τζιτζιφιές και στην ιστορία της. Θα μπορούσε, αλλά δεν είναι, γιατί δεν έχει τον χαρακτήρα της νοσταλγίας. Αυτή η παράσταση είναι τόσο μια προσπάθεια να συστήσουμε στους Καλλιθιώτες ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης, όσο και μια διαμαρτυρία.

Είναι πενήντα χρόνια, που η θάλασσα ξεμάκρυνε από τις γειτονιές των Τζιτζιφιών και συνεχίζει με γεωμετρική ακρίβεια ν’ απομακρύνεται, αλλάζοντας την όψη της Καλλιθέας. Έτσι απλά με συνοπτικές διαδικασίες το τοπίο της πόλης μας αλλάζει.

Ναι, συμβαίνει στις μεγάλες πόλεις αυτό, δηλαδή τα μικρά σπίτια να γίνουν πολυκατοικίες, οι αυλές ιδιωτικοί χώροι στάθμευσης, το πράσινο να δώσει τη θέση του στο γκρι. Δεν συνηθίζεται όμως, ένας παραλιακός δήμος να μην έχει θάλασσα και πρόσβαση σ’ αυτήν!

Με βάση λοιπόν, την τραγική μεταβολή του τοπίου μας, είπαμε να διοργανώσουμε μια εκδήλωση που θα μιλήσουν οι παλιοί κάτοικοι των Τζιτζιφιών μέσα από δραματοποιημένες διασκευές των αναμνήσεών τους, από εικόνες που οι ίδιοι έδωσαν στην Ομάδα Προφορικής Ιστορίας Καλλιθέας-Τζιτζιφιών, από τους ρεμπέτικους χορούς και τα τραγούδια, που ακούγονταν τα βράδια στην περιοχή. Τον δικό τους ρόλο πήραν άλλοι που θα μιλήσουν για εκείνους και για όσα γίνονταν παλιότερα.

Οι άλλοι, είμαστε εμείς, που με σεβασμό αγγίζουμε τις αναμνήσεις τους, μιλάμε με τα δικά τους λόγια, τραγουδάμε τους στίχους τους, χορεύουμε στα βήματά τους και περπατάμε στα ίδια μέρη, απλώνοντας γέφυρες από το πριν στο τώρα.

Με λίγα λόγια, εμείς οι άλλοι θα μιλήσουμε για εκείνους, γυρεύοντας να ξαναβάλουμε στις Τζιτζιφιές το γαλάζιο τους χρώμα…

Εμείς στον ΠέΖΟ είμαστε παιδιά με άποψη. Ως παιδιά έχουμε πείσμα και ακόμα κι αν όλα μοιάζουν να μην μπορούν ν’ αλλάξουν, εμείς επιμένουμε να κοιτάμε τη θάλασσα και να τη θέλουμε πίσω.

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ: 

Στέλλα Γεωργίου

Επιμέλεια άρθρου: Ντάβαρης Παναγιώτης