Και η ζωή συνεχίζεται…

…χωρίς Αντώνη, Μιχάλη, μετανάστες στη Δαδιά, επιβάτες του τρένου της 28 Φλεβάρη, χωρίς τα ελάφια της Ρόδου, την άγρια πανίδα της Δαδιάς, τα μαύρα πεύκα, εν τέλει η ζωή συνεχίζεται χωρίς οξυγόνο.

Κι εμείς θεατές μαύρης οθόνης, δεχόμαστε τα μηνύματα του 112, μένουμε σπίτι, θυμώνουμε και ξεθυμαίνουμε διατυπώνοντας τις απόψεις και την οργή μας διαδικτυακά, από τον καναπέ μας.

Και η ζωή συνεχίζεται… κάποιοι φωνάζουν στους δρόμους και τα λιμάνια, διαμαρτύρονται, ζητούν δικαιοσύνη, τιμωρία, ενημέρωση. Λείπει ακόμα αυτό το κάτι, που θα μπει μπροστά και θα μας περάσει από το «πάθαμε» στο«θέλουμε». Μέχρι τότε βαδίζουμε σε μια πορεία που δεν συμφωνούμε, αλλά πάμε…

Το στοίχημα είναι να κρατηθεί η ψυχή!

Να τη φυλάξουμε καλά, να μην καεί στις φωτιές, να μην πνιγεί στις πλημμύρες, να μην γονατίσει στις απώλειες, να μην πέσει στη θάλασσα, να μην χαθεί στο άδικο!

Να βρει κι άλλες ψυχές και να βαδίσει μαζί τους με όνειρα, με ανθρωπιά, με πείσμα!

Είναι ένας τρόπος να κρατήσουμε την ελπίδα και να φυλάξουμε τους εαυτούς μας από το αδιέξοδο της εποχής. Γιατί όπως έγραψε κι ο μεγάλος Καβάφης «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις».

Σήμερα θα δημοσιεύαμε λίγα λόγια για την παράσταση που θα παρουσιάσουμε στις 17 Σεπτέμβρη στις Τζιτζιφιές και που γι’αυτήν δουλεύουν συντροφικά 50 άνθρωποι.

Μπορούν να περιμένουν τα λίγα λόγια…

Σήμερα αφήνουμε αυτό.

Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο ΠέΖΟ: 

Στέλλα Γεωργίου

Επιμέλεια άρθρου: Ντάβαρης Παναγιώτης