Η.Π.Α.: Ο βιασμός της Δημοκρατίας που “έγινε” στο όνομα της

Ξημέρωμα Πέμπτης 7 Ιανουαρίου 2021, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού απόγευμα Τετάρτης 6 Ιανουαρίου 2021 και ξαφνικά όλη η γη παρακολουθεί με “κομμένη” την ανάσα την “εισβολή” των Αμερικανών πολιτών, ο Θεός μόνο ξέρει τι είδους πολίτες μπορεί να είναι, και φυσικά όπου θεός για αυτούς βλέπε Tra(u)mp (μεταφράστε το εσείς).

Θεωρώ περιττό να εξηγήσω το πώς έφθασε η Αμερική σε αυτή την κατάσταση καθώς όλοι γνωρίζουμε και πως ξεκίνησε αυτή η ιστορία (από την πρώτη μέρα εκλογής του Τραμπ) μέχρι και την άρνηση του να αποδεχθεί την πρόσφατη εκλογική του ήττα.


Όμως αυτό που έζησε ο πλανήτης δεν ήταν απλά εικόνες, που προς στιγμή νόμιζες ότι έβλεπες κάποια αμερικανιά της “7ης τέχνης”, δεν ήταν όμως και κάτι που αιφνιδίασε όσους έχουν παρακολουθήσει τα ρεπορτάζ των τελευταίων δεκαπέντε ημερών, καθώς  περίμεναν ότι έφθανε σιγά σιγά προς την υλοποίηση του το ένα και μοναδικό εξωφρενικο σενάριο αυτό του “δημοκρατικού πραξικοπήματος”.

Όσοι διαβάζουν τις γραμμές αυτές θα σκεφτούν πως η υπερβολή είναι το μετρό στο κείμενο αυτό, πλην όμως μια σειρά γεγονότων με κορυφαίο το ερώτημα του Ντοναλντ Τραμπ προς τους συμβούλους του, τότε είχε ακόμη, “…σε ποιες περιπτώσεις θα μπορούσε να επιβάλει στρατιωτικό νόμο…“,  αλλά και οι χθεσινοβραδινοι τίτλοι των μεγάλων αμερικανικων ειδησεογραφικών πρακτορείων, σαιτ και τηλεοπτικών σταθμών δικαιολογούν απόλυτα την σκέψη μας για προσπάθεια μη δημοκρατικών λύσεων από την πλευρά του “επιχειρηματία” μέχρι πρότινος πλανητάρχη.

Ο απερχόμενος Αμερικανός πρόεδρος φυσικα και δεν τρελάθηκε ξαφνικά, ήξερε τι προσδοκούσε και ότι σχεδίασε το έκανε με απόλυτη συνείδηση για το τι ήθελε να πετύχει. Η παρατεταμένη διαστρέβλωση για την εκλογική του ήττα,  φαίνεται πως αποτελούσε κεντρική του επιλογή,  οδηγώντας σε μια αντιπαράθεση χωρίς φραγμούς και όρια, με συναγωνιστές του τον ακροδεξιό λαϊκισμό, ο οποίος στην ισχυρή Αμερική καλά κρατεί. Έτσι, χωρίς να αναγνωρίζει κανένα όριο και με την λάσπη ως κύριο πολιτικό του  υλικό επιχείρησε να “καλύψεί” η εκλογική του ήττα και να παρουσιαστεί ως νίκη που την “έκλεψαν” οι εχθροί της Αμερικής, με ψηφιακές παρεμβάσεις και όλα εκείνα τα μέσα, που τα έχουν όλοι οι άλλοι και όχι η Αμερική.

Αυτό το λες και  “πολιτική χρεοκοπία” μιας εύθραυστης, όπως απεδείχθη τελικά, δημοκρατίας η οποία μπορεί σε λίγες μόνο ώρες να φάνηκε ότι λειτουργεί και διαθέτει αντανακλαστικά, οι πληγές που άνοιξαν όμως δύσκολα θα κλείσουν άμεσα, όταν πλέον μετράει και νεκρούς.

Διότι πως να το κάνουμε, όταν το χθεσινό κάλεσμα του Τραμπ προς τους οπαδούς του, περιελάμβανε και την κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών, με συγχωρείτε αλλά τα πράγμα δεν είναι τόσο αθώο. Όταν αμφισβητείται από την μειοψηφία το δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για το πoιο κόμμα θέλει να τον κυβερνήσει και υπάρχει μία συνεχόμενη λοιδορία των δημοκρατικών θεσμών με επικεφαλής τον ίδιο τον πρόεδρο της Αμερικής, τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Γιατί πέρα από την οικονομική, υγειονομική και ηθική κρίση, που χωρις αμφισβήτηση, αντιμετωπίζει ο πλανήτης, ο κίνδυνος κατάρρευσης των δημοκρατικών θεσμών μόνο ολέθρια αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Όταν μάλιστα αυτά τα γεγονότα γίνονται στο εσωτερικό της πιο ισχυρής χώρας του.

Οι αποδοκιμασίες των πολιτικών μπορεί, γράφω μπορεί, κατά κάποιον τρόπο να δικαιολογηθούν. Ομως η βεβηλωση μιας βουλής είναι μία βαθιά αντιδημοκρατική συμπεριφορά που αποβλέπει στον εκφυλισμό και την διάλυση της δημοκρατίας.

Το πιο εύκολο πράγμα αυτή την εποχή που όλοι μας κάνουμε αγώνα επιβίωσης είναι να αδιαφορουμε για αυτά που γίνονται και να “βρίζει” ο κάθε πολίτης της οποιαδήποτε χωρας, αυτούς που τον οδήγησαν εδώ, ας είμαστεόμως και λίγο πονειρεμένοι, δεν θα μας βλάψει, μπορεί και να μας βγει και σε καλό.. Ας θυμηθούμε ότι τον Αλιέντε στην Χιλή, ποιοι τον έριξαν;  “αγανακτισμένοι” χαρακτηρίστηκαν που κρατούσαν κατσαρόλες στις πλατείες, και για πολλά χρόνια η Χιλή έζησε την πιο σκληρή δικτατορία.
Σήμερα δεν υπάρχουν αθώοι πολιτικοί χειρισμοί, πολύ περισσότερο όταν κρύβονται πίσω από κορωνες αντιδημοκρατικού περιεχομένου, και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει πάντα να θυμόμαστε.


Comments are closed.