Η «Λαϊκή Συσπείρωση» μπορεί να συσπειρώσει τους Καλλιθεάτες που έχουν όραμα για την πόλη μας

Δώδεκα ημέρες πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές και τα επιτελεία των υποψηφίων Περιφερειαρχών και Δημάρχων έχουν πάρει φωτιά. Στην ίδια πλευρά, αυτή της της εγρήγορσης, και οι υποψήφιοι Περιφερειακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι.

Εμείς πιστοί στο λειτούργημα μας και μακριά από σκοπιμότητες κρατάμε τη «Νέα Καλλιθέα» ανοικτή προς κάθε φωνή που έχει κάτι διαφορετικό να πει ή ακόμη και κάτι τετριμμένο.

Η σημερινή φωνή έχει όνομα, έχει άποψη και πάνω από όλα γνώση γύρω από τα διοικητικά ζητήματα του Δήμου Καλλιθέας. Άλλωστε ο ίδιος υπηρέτησε επί 40 ολόκληρα χρόνια «από μέσα» στο Δήμο Καλλιθέας και μάλιστα υπήρξε εμβληματική προσωπικότητα στο τμήμα όπου υπηρετούσε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ο Γιώργος Τσανέλης με την ευγένεια την εμπειρία και τη δοτικότητα του ήταν ο άνθρωπος κλειδί για κάθε επαγγελματία που ήθελε να δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά στην Καλλιθέα. Ακούραστα συμβούλευε, εξυπηρετούσε με ανιδιοτέλεια τον πολίτη έτσι ώστε να μπορέσει να διεκπεραιώσει με επιτυχία τις απαιτούμενες διαδικασίες. 

Οι απαντήσεις του υποψήφιου πλέον Δημοτικού Συμβούλου της «Λαϊκής Συσπείρωσης» έχουν μια ιδιαιτερότητα καθώς ο ίδιος ξεδιπλώνει τη δική του αντίληψη για την Καλλιθέα του αύριο.

Ας ξεκινήσουμε με κάτι κοινότυπο, Γιώργο Τσανέλη, τι σε έκανε να θέσεις υποψηφιότητα στις εκλογές;

Μετά από 40 χρόνια δουλειάς στο Δήμο Καλλιθέας νομίζω ότι είναι φυσιολογικό.

Σαν να λέμε δεν ξέρεις άλλη δουλειά;

Όχι βέβαια αλλά, το θεωρώ ευκαιρία να φέρω στο προσκήνιο όσα οι φίλοι συνδημότες μου έλεγαν τόσα χρόνια, σαν προτάσεις ή παράπονα.

Παράπονα προς το Δήμο;

Όχι μόνο. Τα πιο πολλά προέρχονται από το κεντρικό κράτος. Η φορολογία, η ακρίβεια. Πολλά καταστήματα κλείνουν όχι εξ αιτίας του ανταγωνισμού αλλά και από την πίεση και των μεγάλων καταστημάτων. Η ακρίβεια κάνει μεγάλη ζημιά στην εστίαση που δεινοπαθεί να αντέξει. Βλέπεις πόσο έχει υποβαθμιστεί η ζωή μας.

Τι είναι η Καλλιθέα;

Μια πόλη που έσφυζε από ζωή. Μια αγορά γνωστή σε όλη την Ελλάδα και σήμερα σε πιάνει θλίψη. Αλλά και μια πόλη που σχεδόν όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Ζούμε με τα ίδια προβλήματα, βλέπουμε τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα σε κάθε πτυχή της ζωής μας και νοιαζόμαστε για την πόλη μας. Αν δείτε τα προγράμματα των συνδυασμών όλα μιλούν για προβλήματα. Το θέμα είναι ποιες λύσεις πρέπει να δοθούν.

Τι θα άλλαζε την πόλη;

Το πρώτο νομίζω αυτό που είναι η βάση για να γίνουν όλα καλύτερα,και αυτό δεν είναι άλλο από τις οικονομικά αδιέξοδα του κόσμου. Περπατάς στην πόλη μας και απελπίζεσαι από τα τόσα κλειστά μαγαζιά.
Η έλειψη πρασίνου, το κυκλοφοριακό, η ανάγκη των κατοίκων να περπατούν με άνεση στα πεζοδρόμια με έμφαση στο δικαίωμα πρόσβασης των ΑΜΕΑ. Με έκπληξη συναντώ νεους που δεν γνωρίζουν ότι η Καλλιθέα έχει όρια την θάλασσα. Ότι είναι παραλιακή πόλη.

Υποθέτουμε ότι εσύ θα είδες πολλά στην δουλειά σου.

Είναι αλήθεια. Πριν λίγα χρόνια έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα, ανθρώπους που παρ όλες τις δυσκολίες, τα έβγαζαν πέρα. Σιγά σιγά έβλεπα ανθρώπους απογοητευμένους έως απελπισμένους. Καταστήματα έκλειναν το ένα μετά το άλλο. Άνθρωποι να μην μπορούν να πληρώσουν τις βασικές τους υποχρεώσεις στο Δήμο και το κράτος. Η ζωή δυσκόλεψε πολύ.

Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι οι Έλληνες βρεθήκαμε σε δύσκολη θέση.

Αυτό δεν είναι αλήθεια. Δίπλα στους Έλληνες που δυσκολεύονται από την ακρίβεια, υπάρχουν και εκείνοι που κερδίζουν πολλά από την ακρίβεια. Δεν είμαστε το ίδιο, εμείς που αγοράζουμε την βενζίνη πάνω από 2 € με εκείνον που την πουλάει τόσο.

Γιατί με την Λαϊκή Συσπείρωση στις εκλογές;

Θα παραθέσω λίγα από όσα ανάρτησα στο fb.
Δέχτηκα την πρόταση του υποψήφιου Δημάρχου Γιάννη Βακαλόπουλου να συμμετάσχω στο ψηφοδέλτιο του, σαν συνεργαζόμενος.

Στην Καλλιθέα μένω από το 1984 με Δήμαρχο τότε τον γιατρό Γιάννη Γάλλο.

Γνώρισα την παράταξη Δημοκρατική Δημοτική Ενότητα, την ΔΔΕ, που έκανε μεγάλο έργο στην Καλλιθέα. Γνώρισα σπουδαίες προσωπικότητες της τότε αυτοδιοίκησης και της αριστεράς. Τον Σταύρο Αμυρά, τον Ντίνο Παναγιωτόπουλο, τον Σάββα Νικολαΐδη, τον Γιούρα Τσολακιδη, τον Γιάννη Μακρίδη, τον Ερρίκο Βακαλόπουλο, τον Χρήστο Μητσαία που τους θυμάμαι με συγκίνηση.

Θεωρώ ότι ο συνδυασμός Λαϊκή Συσπείρωση Καλλιθέας μπορεί να συσπειρώσει στις γραμμές της τους Καλλιθεάτες που νοιάζονται και έχουν όραμα για την πόλη μας.

Όπως η παλιά ΔΔΕ, να μπορέσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη και τις καρδιές των Καλλιθεατών, να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πόλη μας.

Ας αλλάξουμε ρόλους, πως θα ήθελες να τελειώσουμε την συζήτηση μας;

Κάνοντας αναφορά στο Γιώργο.

Μας συγκινείς. Νομίζουμε ότι είναι πολύ καλή η πρόταση σου. Τι ήταν ο Γιώργος Αντωνακάκης;

Μονάχα το “ήταν” που λέμε είναι οδυνηρό σε σε όσους τον γνωρίσαμε, τον αγαπήσαμε κι ας μην του το λέγαμε. Μια μορφή εμβληματική της Καλλιθέας. Άνθρωπος του Πολιτισμού, με κεφαλαίο το Π. άνθρωπος της Αυτοδιοίκησης, με κεφαλαίο το Α. άνθρωπος που αγαπούσε, αγωνιούσε, πάλευε ως το τέλος για την Καλλιθέα. Και φυσικά θα ήταν παράλειψη να μην πούμε πως ήταν ένας πιστός ιδεολόγος.

Θα είναι φανερή η απουσία του για την Λαϊκή Συσπείρωση;

Αν στήσουμε καλά το αυτί μας θα τον ακούσουμε να λέει με την βροντώδη φωνή του: ¨Τι είναι αυτά που λέτε βρε; Και που δεν είμαι εγώ τι; Εδώ είναι η παράταξή μου¨.

Πρέπει τέλος να πω ότι η κόρη του, η Πηνελόπη Αντωνακάκη είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος.

Αυτό σημαίνει ότι είναι εδώ.

Όσο σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι καλό για τον συνάνθρωπο και τον τόπο μας, όπως άνθρωποι σαν τον Αντωνάκη, θα είναι εδώ.

Και όμως μας λείπει.