Δ. Κάρναβος: Δυστυχώς, η Καλλιθέα χάνει ένα άξιο τέκνο της και εμείς χάνουμε έναν άξιο φίλο, έναν άξιο άνθρωπο
Φορτισμένη συγκινησιακά η ατμόσφαιρα στην έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Καλλιθέας που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2022 προκειμένου να αποφασίσει την απόδοση τιμής στον εκλιπόντα Δημοτικό Σύμβουλο και επικεφαλής της παράταξης «Προοδευτική Ενότητα Καλλιθέας» Θοδωρή Ψαλιδόπουλο.
Με τρεμάμενη φωνή στο σύνολο τους οι ομιλητές (Δήμαρχος, επικεφαλής Δημοτικών Παρατάξεων, Δημοτικοί Σύμβουλοι) προσπάθησαν να βρουν τη δύναμη να ψελλίσουν τον αποχαιρετιστήριο λόγο προς τον Θοδωρή Ψαλιδόπουλο.
Στο ξεκίνημα της συνεδρίασης ο Δήμαρχος Καλλιθέας Δημήτρης Κάρναβος αφού αναφέρθηκε στις προσωπικές σχέσεις που είχε με τον εκλιπόντα συνέχισε περιγράφοντας τις στιγμές που ανέδειξαν την προσωπικότητα του Θοδωρή Ψαλιδόπουλου στην αυτοδιοίκηση, τη δημοσιογραφία και στην πολιτική για να καταλήξει με την εισήγηση που έκανε προς το Δημοτικό Συμβούλιο όπου η πρόταση του ψηφίστηκε ομόφωνα.
Η εισήγηση του Δημάρχου Καλλιθέας Δημήτρη Κάρναβου
Μετά το θλιβερό γεγονός της απώλειας του προσφιλούς Θοδωρή Ψαλιδόπουλου, Δημοτικού Συμβούλου εν ενεργεία του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καλλιθέας και επικεφαλής της παράταξης Προοδευτική Ενότητα Καλλιθέας, προτείνω:
- Να κηρυχθεί πένθος στο Δήμο Καλλιθέας την Δευτέρα 26/9/2022, ημέρα που θα τελεστεί η εξόδιος ακολουθία, σε έκφραση τιμής και οδύνης για την απώλεια του..
- Να εκδοθεί ψήφισμα που θα δημοσιευτεί στον τοπικό τύπο.
- Να παραστεί σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο στην εξόδιο ακολουθία.
- Την ονοματοδοσία της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Καλλιθέας σε «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΘΟΔΩΡΗΣ ΨΑΛΙΔΟΠΟΥΛΟΣ», για απόδοση τιμής στον εκλιπόντα Δημοτικό Σύμβουλο.
- Να απονεμηθεί στους οικείους του το χρυσό μετάλλιο της πόλης μας.
- Η κηδεία του εκλιπόντος να τελεστεί δημοτική δαπάνη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 114 παράγραφος 5 του Ν.4623/2019 και θα βαρύνει τη με Κ.Α. 0061240001πίστωση του τρέχοντος προϋπολογισμού του Δήμου για το ποσό των 3.000 ευρώ περίπου.
Η ομιλία του Δημήτρη Κάρναβου
Είναι μερικά πράγματα στην ζωή μας που μας φαίνονται αδιανόητα Για μένα σήμερα είναι αδιανόητο ότι είμαι εδώ στη θέση αυτή να αποχαιρετάω τον Θωδωρή Ψαλιδόπουλο.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θοδωρής έχει φύγει. Ο Θοδωρής με την ζωντάνια του, με το χιουμορ του, με την αισιοδοξία του, με τον όμορφο λόγο του, με την έντονη παρουσία του παντού στα Δημοτικά Συμβούλια, στον Δήμο στις συναντήσεις μας.
Και όμως είμαστε όλοι σήμερα σε αυτή την τόσο δύσκολη και επίπονη θέση να τον αποχαιρετάμε για τελευταία φορά. Να τον αποχαιρετάμε με βαριά θλίψη.
Μπροστά στην απώλεια ενός τόσο σημαντικού φίλου αλλά και ανθρώπου. Προσωπικά χάνω ένα άνθρωπο που είχα χτίσει μια στενή οικογενειακή και φιλική προφανώς σχέση για δυο δεκαετίες. Που είχαμε περάσει πολλές όμορφες στιγμές με τις οικογένειες μας, που είχαμε μοιραστεί τις ανησυχίες μας, τις αγωνίες μας αλλά και τις ευχάριστες στιγμές μας.
Με έναν άνθρωπο που χαιρόμουν να συζητώ, που μοιραζόμουν την αγάπη για την πόλη μας, το πάθος για την πολιτική. Με τον άνθρωπο που χαιρόμουν ακόμα και να διαφωνώ γιατί πάντα θα άκουγα κάτι σοβαρό, κάτι νέο.
Με ένα δημοσιογράφο, συγγραφέα, διανοούμενο με ισχυρή άποψη και θέση για την πατρίδα μας και την πόλη μας.
Θυμάμαι ακόμη εκείνες τις πρώτες συζητήσεις που είχαμε με τον Θοδωρη πριν πολλά πολλά χρόνια όταν νέος μετείχα σε αντίθετη πολιτικά παράταξη από αυτή του Θοδωρή σε καιρούς πόλωσης και βίας και παρόλα αυτά συζητούσαμε πολιτισμένα και δημιουργικά για ώρες μαζί με άλλους νέους αντίθετων πολιτικών αντιλήψεων.
Ήταν τότε πραγματικά οι συζητήσεις μας μια όαση πολιτικού πολιτισμού αλλά και μια ελπίδα για μια καλύτερη δημοκρατία και την πρωτοβουλία την είχε ο Θοδωρής.
Γιατί πάντα έβλεπε την πολιτική διαφορετικά. Την έβλεπε από πιο ψηλά και την ήθελε πιο ψηλά. Και θυμάμαι ακόμη πόσο χαρά είχα πάρει όταν με είχε τιμήσει και μου αφιέρωσε τα δικά του βιβλία .
Τα χρόνια πέρασαν από τότε. Χτίσαμε σιγά σιγά μια φιλική και οικογενειακή σχέση. Συναντηθήκαμε στο δημοτικό στίβο σε διαφορετικές παρατάξεις. Και βρεθήκαμε ακόμα και αντίπαλοι σε δυο συνεχείς δημοτικές εκλογές.
Είχαμε και τις διαφωνίες μας. Αργότερα ως δήμαρχος είχα και την αυστηρή κριτική του. Αυτό ποτέ δεν με πείραξε. Γιατί εκτιμούσα πάντα την άποψη του και πάντα πίστευα ότι η άποψη του είχε ευρύτητα γνώσης και ήταν καλοπροαίρετη. Ο Θωδορής δεν έπαψε ποτέ να είναι αυτός που πρωτογνωρίσαμε στα νεανικά μας χρόνια.
Ένας άνθρωπος με επίπεδο, με πολιτικό πολιτισμό, με θετική σκέψη, με γνώσεις αλλά και με προσωπικότητα. Αυτό όμως που τον χαρακτήριζε περισσότερο ήταν αγάπη του για την Καλλιθέα. Μια αγάπη που είχε από τα παιδικά του χρόνια, παιδί ενός δήμαρχου αυτής της πόλης, του Γιώργου Ψαλιδόπουλου.
Επειδή το παράδειγμα του και η μνήμη του πρέπει να μείνει ζωντανή οφείλω να πω λίγα λόγια για την ζωή και την προσωπικότητα του θανόντος, πέραν της προσωπικής διάστασης .
Καταρχήν για την πολιτική του διαδρομή, όντας πολιτικοποιημένος από μικρό παιδί στις τάξεις της αριστεράς.
Πρέσβευε πάντα τον ορθό πολιτικό λόγο, μιλούσε πάντα για αξίες, αποστρεφόταν τον λαϊκισμό, είχε διαμορφώσει ένα υψηλού επιπέδου πολιτικό λόγο που πολύ δύσκολα θα βρούμε όμοιο του. Και είχε κατέβει μάλιστα υποψήφιος βουλευτής με τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, το 1993.
Ανάλογη ήταν και η διαδρομή του στην δημοσιογραφία. Ήταν ένας σοβαρός και εμπεριστατωμένος δημοσιογράφος,έχοντας ως εφόδιο τις σπουδές του στην Πάντειο και με μεγάλη πνευματική παραγωγή κάτι που αποδεικνύεται και από τα βιβλία που εξέδωσε αλλά και τις μεταφράσεις ρωσικών έργων στα ελληνικά που έκανε.
Ήταν για χρόνια η Φωνή της Ελλάδας στην δημόσια ραδιοφωνία με χιλιάδες ώρες ποιοτικών ραδιοφωνικών εκπομπών που απετέλεσαν μια πολύτιμη γέφυρα της Ελλάδας με την ελληνική διασπορά.
Για αυτό άλλοστε και ήταν αγαπητός και σεβαστός στους δημοσιογραφικούς κύκλους. Όμως, η πραγματική αγάπη του Θοδωρή Ψαλλιδοπουλου ήταν η Καλλιθέα.
Θα μπορούσε να πάρει άλλους δρόμους στην πολιτική. Πιθανά και στην δημοσιογραφία. Ομως ο Θοδωρής ήταν αφοσιωμένος στην Καλλιθέα. Γιατί την αγαπούσε.
Και προτίμησε τον αγώνα του και την ανέλιξη του να την έχει στον δημοτικό στίβο όχι μόνο ως διοίκηση αλλά και ως αντιπολίτευση. Πάντα με τη αίσθηση του καθήκοντος και της ευθύνης.
Από 20 χρόνων ήδη εξελέγη πρόεδρος του Συνοικιακού Συμβουλίου της περιοχής Χαροκόπου – Λόφου Σικελίας. Και από το 1998 εκλέγονταν συνεχώς δημοτικός Σύμβουλος.
Είχε σημαντικές θέσεις ευθύνης στο δήμο μας, μεταξύ άλλων και την αντιδημαρχία πολιτισμού και Τεχνικών Έργων με σημαντικό έργο. Είχε ενεργό ρόλο και στην Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Αττικής αλλά και στον ελληνορωσικό σύνδεσμο όπου διετέλεσε πρόεδρος.
Δυστυχώς, σήμερα η Καλλιθέα χάνει ένα άξιο τέκνο της και εμείς χάνουμε έναν άξιο φίλο, έναν άξιο άνθρωπο.
