Αντιεμβολιαστικό «κίνημα»: Ατομισμός, επιχειρηματικά και πολιτικά συμφέροντα

Οι απόψεις που εκφράζουν οργανωμένοι κύκλοι του αντιεμβολιαστικού κινήματος στην πραγματικότητα υπηρετούν τη βασική γραμμή της κυβέρνησης. Για παράδειγμα, κάποιος που ηθελημένα προπαγανδίζει ότι δεν υπάρχει πανδημία, υιοθετεί την άποψη ότι δεν υπάρχει λόγος να επιταχθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας ή να υπάρχει έκτακτη ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας. Αν κάποιος αρνείται τη μάσκα ως μέτρο προστασίας, υιοθετεί τα πρωτόκολλα – λάστιχο της τουριστικής περιόδου.

Κάποιος που προπαγανδίζει ότι οι μεταλλάξεις αποδεικνύουν την αναποτελεσματικότητα του εμβολίου ουσιαστικά δίνει «σινιάλο» να μην αξιοποιηθεί (αφού ακόμα και με μειωμένη αποτελεσματικότητα αποτρέπεται σε υψηλό βαθμό η βαριά νόσηση) και αθωώνει τον σφοδρό ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, που έχει σαν αποτέλεσμα στις φτωχότερες χώρες του πλανήτη να έχει εμβολιαστεί το 10% του πληθυσμού (όσο δεν προχωράει ο εμβολιασμός σε παγκόσμιο επίπεδο, θα προκύπτουν νέες και πιθανόν μεταδοτικότερες μεταλλάξεις).

Στερούνται σοβαρότητας και μεθοδολογίας οι απόψεις «δεν γίνομαι πειραματόζωο για να πλουτίσουν οι πολυεθνικές», υπονοώντας το εμβόλιο. Αν ίσχυε αυτό, με δεδομένο ότι οι ανεμβολίαστοι είναι στην πλειοψηφία τους εργάτες, άνεργοι και κάτοικοι φτωχότερων χωρών, τότε ο καπιταλισμός θα είχε σχέδιο εξαφάνισης της αστικής τάξης και των μεσαίων στρωμάτων ή στην καλύτερη όλης της ανθρωπότητας, πράγμα άτοπο. Αλλωστε οι πολυεθνικές και ο ιδιωτικός τομέας θησαυρίζουν και από διαγνωστικά τεστ, από τα φάρμακα (π.χ. μονοκλωνικά αντισώματα) για την COVID-19 ή άλλες νόσους, και όχι μόνο από τα εμβόλια.

Οι απόψεις του αντιεμβολιαστικού χώρου πριμοδοτούνται από διάφορα πολιτικά συμφέροντα. Πλήθος είναι τα ρεπορτάζ για το «κόμμα των αντιεμβολιαστών». Ολα δείχνουν ότι θα αξιοποιηθούν ποικιλοτρόπως. Για άλλη μια φορά, οι διάφορες εθνικιστικές και φασιστικές ομάδες προσπαθούν να ξεπλύνουν την εγκληματική τους φυσιογνωμία. Αρνούνται το «μπόλι» του εμβολιασμού και μπολιάζουν με επιχειρήματα την πολιτική της κυβέρνησης. Από κοντά σιγοντάρουν τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ έως αναρχοαυτόνομες ομάδες. Κοινή συνισταμένη τους ο ατομικός δικαιωματισμός, η γνωστή ακραία ατομιστική θεωρία της ελευθερίας αυτοδιάθεσης του σώματος.

Η έννοια της ελευθερίας σημαίνει πολλά όταν ως περιεχόμενο και μέτρο σύγκρισης έχει τη δυνατότητα των οικογενειών να ικανοποιούν όλα όσα σχετίζονται με την υγεία τους, με πλήρη ευθύνη (δομές, χρηματοδότηση, παροχές) από το κράτος. Σήμερα αυτή η ελευθερία είναι όλο και περισσότερο «κουτσουρεμένη» για όλο τον λαό, είτε εμβολιάζεται είτε όχι. Η δεύτερη περίπτωση – λόγω του «προσωπικού» φορτίου που έχει – είναι βολική, γιατί συγκαλύπτει την ευθύνη του κράτους, των αντιλαϊκών πολιτικών της εκάστοτε κυβέρνησης.

Τα εμβόλια συμβάλλουν ταυτόχρονα στην ατομική και συλλογική προστασία. Προκύπτει το ερώτημα: Μπορεί η ατομική επιλογή στο ζήτημα του εμβολιασμού να μην παίρνει υπόψη τι είναι ωφέλιμο για την κοινωνία, επομένως και για το κάθε άτομο ξεχωριστά; Μπορεί ένα άτομο που ζει εντός του κοινωνικού συνόλου να αποθεώνει το κριτήριο του ατομισμού με επιλογές που μπορεί να έχουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του κοινωνικού συνόλου; Μήτρα και τροφοδότης των αντιλήψεων που αποθεώνουν τον ατομισμό είναι το ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που σκοπός της λειτουργίας του είναι το ατομικό όφελος, ο πλουτισμός των λίγων σε βάρος των πολλών. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα φαρμακευτικών πολυεθνικών έχουν τον δικό τους ρόλο. Σπέρνουν αμφιβολίες, φέρνουν σε αντιπαράθεση τα εμβόλια (στοιχείο της πρόληψης) με τα φάρμακα (στοιχείο της θεραπείας).

. Στον καπιταλισμό η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα. Το σύστημα Υγείας ως σύνολο υποδομών και υπηρεσιών περιορίζεται στο ελάχιστο για την αναπαραγωγή του βασικού εμπορεύματος, της εργατικής δύναμης. Οι υπόλοιπες υπηρεσίες αποτελούν «κόστος».

Το εμβόλιο είναι αναντικατάστατο όπλο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πρόληψη, τα φάρμακα, την επιδημιολογική επιτήρηση και ιχνηλάτηση, την ανάγκη για σύγχρονα δημόσια νοσοκομεία και Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας πλήρως αναπτυγμένα, στελεχωμένα και εξοπλισμένα να αντιμετωπίζουν το σύνολο των αναγκών έγκαιρα, αποτελεσματικά και δωρεάν. Για τα αστικά κόμματα και τον καπιταλισμό η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας είναι βάρος για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων και τους κρατικούς προϋπολογισμούς, γι’ αυτό προβάλλουν το εμβόλιο ως πανάκεια. Είναι το μέσο για να μην ξανακλείσει καμία δραστηριότητα της καπιταλιστικής οικονομίας.

η Υγεία αφορά το σύνολο των παραγόντων που επιδρούν στη ζωή ενός ανθρώπου, όχι μόνο την απουσία ασθένειας ή αναπηρίας. Αυτή η πολιτική μπορεί να ασκηθεί από ένα κράτος και μία εξουσία, τη σοσιαλιστική, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες. Αυτή η εξουσία μπορεί να συγκρουστεί στο επίπεδο της ιδεολογίας και να κυριαρχήσουν τα επιστημονικά δεδομένα, ως αποτύπωση της αντικειμενικής πραγματικότητας, και έχει ακλόνητη πίστη ότι μπορούν να πείσουν.

Γιωργος Αντωνακακης πηγη”Ρ”