«Έφυγε» ο μεγάλος σολίστας του μπουζουκιού Βαγγέλης Λιόλιος… (video Ανδρέας Ανδρεόπουλος)
Ο μεγάλος σολίστας του μπουζουκιού Βαγγέλης Λιόλιος «έφυγε» ξαφνικά από κοντά μας βυθίζοντας στο πένθος το λαϊκό τραγούδι.
Η είδηση του θανάτου του ξάφνιασε φίλους και γνωστούς που δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι ο δάσκαλος ο σολίστας και ο δικός τους άνθρωπος δεν είναι πια ανάμεσα τους.
Ο Βαγγέλης Λιόλιος γεννήθηκε στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης το 1956. Σε μικρή ηλικία άρχισε να μαθαίνει μπουζούκι (αριστερόχειρας), μεγάλος παίχτης!!.-Σε ηλικία 15 χρονών δουλεύει επαγγελματικά σε μεγάλα μαγαζιά της πόλης ως πρώτο μπουζούκι , και συνοδεύει μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως: Σ. Διονυσίου, Μ.Λίντα, Λ. Διαμάντη, Τ.Βοσκόπουλο, Π.Πάνου, Γ.Ζαμπέτα, Γ .Πάριο, Κ. Γκραίη, Δούκισα, Μ.Μητσιά, Μ.Αγγελόπουλο, Γ.Πουλόπουλο, Γ.Νταλάρα, Χ.Αλεξίου κ.α.
Το 1973 Συνοδεύει την Ελένη Βιτάλη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και το τραγούδι “Χωρίς δεκάρα” και το 1975 τον Βασίλη Τσιτσάνη στο τραγούδι “Συννεφιασμένη Κυριακή” στη βράβευση του Τσιτσάνη για την προσφορά του στο Ελληνικό τραγούδι.
Το 1982 γνωρίζει τον Νίκο Παπάζογλου όπου ξεκινάει μια συνεργασία με συναυλίες αλλά και δισκογραφία…
Το 1984 ανοίγει το δικό του στέκι τη «Μουσική Ταβέρνα Λιόλιος» μαζί με τη σύζυγο του σπουδαία τραγουδίστρια Φωτεινή Κοφινά.
Ο μοναδικός σολίστας δημιούργησε τη δική του «σχολή» στο μπουζούκι «αναγκάζοντας» όλους να υποκλίνονται στο παίξιμο του.
Μια όμορφη, λαϊκή και δυνατή συνεργασία του Βαγγέλη Λιόλιου ήταν με το δυναμικό τραγουδιστή Δημήτρη Κοντογιάννη όπου στη μουσική σκηνή «Χίλιες και Δύο νύχτες» στου Ψυρρή μαγεύαν το κοινό τους, ο ένας με τα μαγικά χέρια του που έκαναν το μπουζούκι να μιλά κατευθείαν στη ψυχή και ο άλλος με την μοναδική του ερμηνεία.
Αποκλειστικό απόσπασμα από τη μουσική σκηνή «Χίλιες και Δύο νύχτες» με το Βαγγέλη Λιόλιο και το Δημήτρη Κοντογιάννη σε βίντεο του Ανδρέα Ανδρεόπουλου
Ο Δημήτρης Κοντογιάννης αμέσως μετά τη δυσάρεστη είδηση για το χαμό του Βαγγέλη Λιόλιου έγραψε στην προσωπική του σελίδα στα μέσα μαζικής δικτύωσης :
«Αγαπημένε μου φίλε Βαγγέλη, κλαίω για το χαμό σου από την ώρα που το έμαθα. Μας αιφνιδίασες. Είναι πολύ άδικο που έφυγες τόσο νωρίς. Συνεργαστήκαμε μαζί πολλά χρονιά και ζήσαμε ανεπανάληπτες βραδιές. Κάθε φορά που έπαιζες το μπουζούκι σου, για να τραγουδήσω, ένιωθα τα πιο βαθιά συναισθήματα. Μου γαλήνευες την ψυχή. Αλλά για μένα ήσουν και θα είσαι ο μεγαλύτερος καλλιτέχνης του μπουζουκιού. Με το παίξιμο σου εξέφραζες τα πιο ακριβά και όμορφα συναισθήματα. Είμαι βέβαιος ότι θα είσαι αρχάγγελος του παραδείσου. Ολόψυχα συλλυπητήρια στη Φωτεινή, στον Κώστα και στον Δημήτρη, που τόσο αγαπησιάρικα τους φρόντιζες.».
