Έδρα, στέγη, γραφείο με άποψη και φιλοδοξίες
Στην πρώτη καραντίνα, τότε την Άνοιξη του 2020, που ο καθένας έπαιρνε τον εαυτό του και τον πήγαινε περίπατο, κάποιοι από εμάς κοιτάζοντας τα κλειστά καταστήματα και τα ενοικιαστήρια των γειτονιών, ψάχναμε να βρούμε έναν χώρο, που θα μπορούσε να στεγάσει τον Σύλλογο. Άνοιξε ο καιρός, η πρώτη καραντίνα πέρασε κι εμείς συναντιόμαστε σε ανοικτούς χώρους των καφέ της πόλης, για να συγκροτήσουμε τις ομάδες μας και να φτιάξουμε τα πλάνα των δράσεων μας.
Ήρθε ο επόμενος Μάρτιος, συνεχίσαμε την αναζήτηση, μετρώντας τις δυνάμεις και την τσέπη μας, ζητήσαμε βοήθεια, αλλά κερδίσαμε ευχές και συμπάθειες… Όμως οι δράσεις συνεχίζονταν, τα μέλη αυξάνονταν, τα σπίτια όλων μας φιλοξενούσαν αντικείμενα και αρχεία του Συλλόγου, άσε που ένα σπίτι είχε γίνει και κέντρο επιχειρήσεων, με μερικούς ενοίκους του, να μην είναι και πολύ ενθουσιασμένοι με την προοπτική αυτή.
Το καλοκαίρι, κρίναμε, πως ήταν η κατάλληλη εποχή, για να βρούμε ένα γραφείο, δεν θα ‘χαμε και πολλές δράσεις, σκεφτήκαμε… Είναι μέσα Ιουλίου, η ζέστη καλά κρατεί κι εμείς ξεκινάμε διαπραγματεύσεις, για ένα χώρο, που μας αρέσει και με πείσμα προσπαθούμε να νοικιάσουμε. Τις διαπραγματεύσεις αναλαμβάνει ο Νίκος, που τελικά τα καταφέρνει.
Κι αρχίζουμε την ανακαίνιση του χώρου με στυλ και άποψη, αλλά κυρίως με μεράκι κι αγάπη, να δώσουμε τον χαρακτήρα του ΠέΖΟ και στους τοίχους. Μέσα στον Αύγουστο, εκεί στο μεγάλο καύσωνα κι ενώ η μισή Ελλάδα καιγόταν, ο Παναγιώτης, η Θεολογία κι η Ξανθίππη, άδειαζαν τον χώροα πό το άχρηστο περιεχόμενό του.
Είναι αρχές Σεπτεμβρίου και ξεκινάμε τις τεχνικές εργασίες, με τους μάστορες να μπαινοβγαίνουν και τον Παναγιώτη και τον Δέδε να αναλαμβάνουν τα μερεμέτια, που προκύπτουν, ενώ η Καίτη κουβαλά τα χρώματα και ό,τι άλλο απαιτείται να είναι άμεσα στον χώρο.
Το απόγευμα η Στέλλα και η Αθηνά, πηγαινοέρχονται για να δουν την πορεία των εργασιών και να προγραμματίσουν τα επόμενα βήματα, μετρώντας τα έξοδα και υπολογίζοντας τις δαπάνες. Κάπου εκεί στους υπολογισμούς και στις καταγραφές των χρειαζούμενων, ο Θεόδωρος, ο Φώτης, ο Φίλιππος, ο Δημήτρης, η Ελευθερία, ο Κυριάκος, η Ντίνα, η Δέσποινα, ο Ανδρέας, η Γιώτα, ο Τάκης, η Βάσω, η Έλενα, η Λιάνα στηρίζουν οικονομικά ή φέρνουν τα δώρα τους για το καλό του Συλλόγου και του Ηθικού !
Έτσι προχωράμε… τώρα λείπουν τα έπιπλα, ο διάκοσμος, το τηλέφωνο και η φασίνα. Μεγάλο πάλι το casting, η Στέλλα μιλά με την Interamerican και πετυχαίνει τη χορηγία των επίπλων, η Αθηνά αναλαμβάνει τους παρόχους ρεύματος και τηλεφώνου, η Θεολογία, ο Παναγιώτης και η Στέλλα αναλαμβάνουντη διακόσμηση, ενώ η Αθηνά, η Καίτη, η Ντίνα και η Ξανθίππη σηκώνουν μανίκια και ξεκινούν την καθαριότητα.
Λάμπουν τα πάντα κι αστραφτοκοπούν, λάμπουμε κι εμείς και στολίζουμε, τακτοποιούμε και ενίοτε εκτελούμε και μεταφορές. Συμμαζεύουμε και την αποθήκη μας, βάζουμε τάξη στο υλικό μας και κάπου εκεί έρχεται ο Δημήτρης και ο Δέδες με τα σφυριά και τα καρφάκια, για να διακοσμήσουμε τους τοίχους.
Και… εγένετο γραφείο !!!!
Το ισόγειο και η αποθήκη είναι έτοιμα, μαζί μας κι ο Κωστής, να δουλεύει από τον υπολογιστή του γραφείου, για τη βελτίωση της διαδικτυακής σελίδας μας. Οι συγκεντρώσεις του Δ.Σ. γίνονται εκεί πλέον, η Λέσχη Ανάγνωσης λειτουργεί στον χώρο και οι ομάδες των δράσεων συναντιούνται και σχεδιάζουν τα επόμενα…
«Με το δεξί», «καλορίζικα», «Α! πολύ ωραία», «Μπράβο» λένε οι ΣυμΠέκτες και μπαίνουν, η καλύτερη φράση όμως,είναι : «Τα καταφέραμε τελικά»!
Αυτό είναι το μήνυμα, ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ κι ας μην έχουμε χρόνο, όντας εργαζόμενοι οι περισσότεροι. Το μπορέσαμε κι ας ήταν η πίεση μεγάλη, γιατί παράλληλα ο Σύλλογος είχε δράσεις. Κερδίσαμε το στοίχημα, γιατί είμαστε ομάδα και ξέρουμε να δουλεύουμε και είμαστε πολλοί, που προσπαθήσαμε και χαρήκαμε με την προσπάθεια. Αυτή είναι η έννοια και η αξία του Συλλόγου, αυτό φροντίσαμε να φαίνεται και στο γραφείο του ΠέΖΟ !
Μερακλωθήκαμε λοιπόν και συνεχίζουμε, κι επειδή ανέβηκε η διάθεσή μας, κατεβήκαμε στο υπόγειο του γραφείου μας και…
Υπομονή μέχρι το δεύτερο μέρος……
Για τον Σύλλογο ΠέΖο:
Γεωργίου Στέλλα, Ντάβαρης Παναγιώτης
