Το δικαστήριο…

​Χθες βράδυ ενώ κοιμόμουν βρέθηκα σε  μια αίθουσα δικαστηρίου. Δίκαζαν έναν ψηλό και λεπτό γέρο που γύρω του κρέμονταν διάφορα σακουλάκια με υγρά που έμπαιναν σε διάφορα σημεία του σώματός του. Οι κατήγοροι ήταν έξαλλοι και συζητούσαν μεταξύ τους , δείχνοντας τον κατηγορούμενο με μια έκφραση αηδίας, ενώ στην αίθουσα υπήρχαν γάτες και σκύλοι . Το παράξενο ήταν ότι όλοι φορούσαν ένα μανταλάκι στην μύτη τους. Καθώς κοιτάζω την έδρα, βλέπω την αφεντιά μου να κάθεται στην θέση του προέδρου.

Τι δουλειά έχω εδώ; σκέφθηκα.

​Κρατούσα το κουδουνάκι του προέδρου και το χτυπούσα με δύναμη, για να σταματήσει η φασαρία που έκαναν όλοι οι παρευρισκόμενοι. Μόλις ησύχασαν κάλεσα τον πρώτο μάρτυρα.

Τι έχετε να μας πείτε κύριε για την υπόθεση;

Τι να σας πω κύριε πρόεδρε, αυτός ο βρωμιάρης μου χαλάει το μαγαζί μου, με την αποπνικτική του βρώμα δεν μπαίνει πελάτης στο κατάστημα. Επιπλέον δεν μπορώ να σταθώ  στο σπίτι μου από την βρώμα του. Η περιουσία μου έχει χάσει την αξία της. Πρέπει να τον τιμωρήσετε αυστηρά.

Αμέσως κάλεσα την επόμενο μάρτυρα. Αφού λύσαμε το πρόβλημα του προσδιορισμού της ηλικίας της ¨ σαράντα και κάτι…¨ συνεχίσαμε.

Τι έχετε να προσθέσετε κυρία μου; Ρώτησα ευγενικά.

Κύριε πρόεδρε ο βρωμιάρης από ΄δω, κοντεύει να με χωρίσει με τον άντρα μου. Απλώνω στα σχοινιά τα ρούχα που μυρίζουν λεβάντα και τα μαζεύω και βρωμάνε. Ο άντρας μου νευριάζει που στην δουλειά όλοι τον αποφεύγουν και τα ακούω εγώ. 

– Ωραία, να έρθει ο κατηγορούμενος να απολογηθεί. 

– Μια στιγμή κύριε πρόεδρε είμαστε κι εμείς εδώ, πρέπει να καταθέσουμε. Ακούστηκε μια φωνή.

Σκύβω και μπροστά στο έδρανο και βλέπω έναν γάτο να μου μιλάει. Γύρω του ήταν μαζεμένα τα ζώα που διαμαρτύρονταν και αυτά. Σάστισα λίγο, αλλά αμέσως συνήλθα. Στα όνειρα όλα επιτρέπονται.

–  Για πες μας λοιπόν κι εσύ, τι πρόβλημα έχεις ;

– Κύριε πρόεδρε θα μιλήσω εκ μέρους όλων των ζώων που ζούμε κοντά σε αυτόν τον βρωμιάρη. Εκτός από την βρώμα του το νερό που είναι γύρω του είναι μολυσμένο και αρρωσταίνουμε.

 – Ευχαριστώ μπορείτε να καθίσετε . Για έλα κατηγορούμενε να μας πεις τι γίνεται με εσένα.

Ο ψηλός γέρος σηκώθηκε και πλησίασε στην έδρα ενώ κουβαλούσε μαζί του τα διάφορα σακουλάκια με τα υγρά. Μόλις άνοιξε το στόμα του μια απερίγραπτη δυσοσμία ξεχύθηκε στην αίθουσα. Με δυσκολία κρατήθηκα πάνω στην έδρα.

– Πως λέγεσαι;

– Ιλισός, μου απαντάει.

– Ακούς για τι πράγμα σε κατηγορούν.

– Κύριε πρόεδρε δεν φταίω. Κάποτε ήμουν νέος και όμορφος και περνούσα όλη την Αττική, χαρίζοντας ζωή. Όμως τα χρόνια πέρασαν και κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν τους εξυπηρετούσα πια, έτσι άρχισαν να με κρύβουν  και να μου αλλάζουν την πορεία μου. Κάποιοι άλλοι αποφάσισαν ότι μπορούν να πετάνε τις ακαθαρσίες από τα εργοστάσιά τους μέσα μου. Η πολιτεία λοιπόν, αποφάσισε, ότι έπρεπε να βρεθεί κάποιος που να με φροντίζει έτσι ανέθεσαν στην κυρία ΕΥΔΑΠ να με φροντίζει Αυτή μου έχει βάλει όλα αυτά τα σακουλάκια. Φαίνεται όμως ότι η φροντίδα της δεν ήταν αρκετή γιατί τα έντερά μου αρρώστησαν και τώρα βγάζω αυτήν την φοβερή μυρωδιά.

– Και τι πρέπει να κάνω τώρα εγώ , να σε εξαφανίσω;

– Όχι κύριε πρόεδρε. Είμαι πολύ άρρωστος και χρειάζομαι φροντίδα. Υπάρχει ένας γιατρός που λένε ότι κάνει χειρουργικές επεμβάσεις σε όλη την Αττική . Νομίζω ότι τον λένε Πατατούλη. Μόνο αυτός μπορεί να με κάνει καλά και να μου ξαναδώσει ζωή. Μόνο αυτός έχει τα μέσα, να με κάνει καλά. Να πάτε να του το πείτε να ασχοληθεί και με εμένα. Είπε ο γέρος στεναχωρημένος. 

Με τα λόγια του γέρου στο μυαλό μου ξύπνησα.

¨Πατατούλης¨; ποιος είναι αυτός; σκέφτηκα

¨Είναι γιατρός και κάνει επεμβάσεις στην Αττική¨.

Αύριο που θα ξυπνήσω θα το σκεφτώ και θα στείλω την απολογία  του γέρου στο γραφείο του. Τώρα δεν είναι ώρα αυτή για διαμαρτυρίες καλύτερα να συνεχίσω τον ύπνο μου.

​​​​​​Σας χαιρετώ 

​​​​​​Ο Κοιμισμένος